شعر/زنی بزرگ چو زهرا ندیده چشم جهان

زنی بزرگ چو زهرا ندیده چشم جهان
 چگونه وصف شما را بیاورم به زبان

 زنی بزرگ که نان می دهد به دست فقیر
زنی بزرگ که خود پخته است قرص نان

رهِ جهان چو رهِ آتشی ست ای مادر
مگر به لطف شما بگذرم ز راه گران

دلم به گردِ جهان گشت و چون تو هیچ ندید 
سلام  بر تو و بر سید پیامبران

خیالِ شفقتت آید در این دلِ کافر
به گوش می رسد از هر کجا  صدای اذان

بیا ببین و درین راه رهنمایی کن
 دو چشم مردم دنیاست همچنان نگران

اگرچه هندویم و دیگرم خوشا سخنی
که درستایش تو گفته آید از دگران