شتاب در تربیت
داستان ما، داستان چوپانى است كه از يك طرف به گوسفندش پوست خربزه مى‌داد و از طرف ديگر دنبه اش را وزن مىكرد تا ببيند چاق شده يا نه.
ولى داستان ابراهيم، داستان كسى است كه شتاب زده نيست، حليم است و به سمت حق باز مى گردد و با او در رابطه است تا ثباتى داشته باشد كه خداوند مى فرمايد: «انَّ ابْرَاهِيمَ لَاوَّاهٌ حَلِيمٌ».
سوره توبه، 114
ما مى خواهيم اگر امروز برخوردى كرديم، فردا به نتيجه برسيم، در حالى كه اين شتاب، در هيچ موقعيتى بهره نمى دهد؛ حتى غذا هم بلافاصله به رگها و سلولها منتقل نمى شود، بلكه بارها و بارها كنترل مى شود.
بذرى كه تو امروز كاشته‌اى، بعد از ماهها سر از خاك در مى آورد و پس از مدت درازى ريشه مى دواند تا بار دهد تا سنبله شود.
شكستهاى ما از اينجا شروع مى شود كه مى خواهيم در يك برخورد و در يك روز، تمام خلق را بسازيم، در حالى كه در تاريخ مى بينيم كه انبياء سالها ناليدند و نتيجه اى نگرفتند، ولى مأيوس هم نشدند.
حال چه شده كه ما مأيوس مى شويم و صدمه مى خوريم؟! اين نصيحتى است كه يعقوب به فرزندانش مى كند: «لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ»؛ از روح خدا و نيرويى كه خدا برايتان مى فرستد، مأيوس نشويد.
سوره يوسف، 87
استاد علی صفایی حائری
حركت، ص 50
منبع: کانال تلگرامی نسیم بهشت
افزودن دیدگاه جدید