شعر/ خدا براي علي خلق کرد عالم را

خدا براي علي خلق کرد عالم را
چنانکه خلقت او بري خود مي خواست

تمام عالم ايجاد بي وجود علي
بان کشتي بي ناخداي در ، درياست

مرا بس است تولاي چهارده معصوم
که اين ولايت فوق تمام نعمتهاست

مگر نکفت پيمبر کتاب و عترت من ؟
امنتي است که پيوسته در ميان شماست ؟

مگر نگفت که اين دو ، زهم جدا نشوند
 اگر جدا ز يکي هر که شد ز هر دو جداست

مگر نگفت که اين دو ، چو اين دو انگشت اند
کز اتحاد يکي گرچه در شماره دو تاست

عبادت ثقلين است بسته بر ثقلين
که مهر طاعت هر بنده مهر ال عباست

درود باد به ارواح چهارده معصوم
که در طريقت آنان نجات هر دو سراست

بتول و چار محمد(ع) حسين و چار علي (ع)
دو نامش حسن و آندو جعفر و موساست

بجز محبت آنان نجات نيست که نيست
زنيد چنگ به دامانشان ، نجات اينجاست

هنوز محفل ذکر علي است خاک غدير
ولي چه سود به گوش کسي است که ناشنواست

بگو که خصم شود منکر علي چه باک
که آفتاب به هر سو نظر کني پيداست

گرفتم انکه حديث غدير و قول رسول
مراد دوستي آن امام ارض و سماست

چرا بگردنش افکند ريسمان امت
چه شد که دود ز کاشانه علي برخواست ؟

سوال من ز تمامي مسلمين اين است
بدوست اينهمه آزار نه ،به خصم رواست ؟

چو عمر صاعقه کوتاه باد دورانش
خلافتي که دوامش به کشتن زهراست

براي غضب خلافت زدند فاطمه را
شرف کجاست مروت کجاست رحم کجاست

شکستن در و ، بي حرمتي به خانه وحي
مودتي است که درباره ذوالقربي است ؟

اگر قصيده "ميثم " بود صدوده بيت
که در عدد صد  و ده نام آن ولي خداست

فضائلي است علي را که گفتن هر يک
نيازمند هزاران قصيده غراست