مداحی محل کسب درآمد نیست/ هیئت ها ناقص است/ خواننده ارزان نباش!

کد خبر: 14403
اجتماع هیئت حسین جان(علیه السلام) در آستانه ماه مبارک رمضان، با مناجات خوانی برادر سید علی قریشی و سخنرانی و مداحی حاج منصور ارضی در مسجد ارک برگزار شد.
وارث: اجتماع هیئت حسین جان(علیه السلام) در آستانه ماه مبارک رمضان، با مناجات خوانی برادر سید علی قریشی و سخنرانی و مداحی حاج منصور ارضی در مسجد ارک برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنرانی حاج منصور ارضی را می خوانید:



یکی از نکات خیلی بارز برای مجالس اهل بیت(علیهم السلام) این است که ما قدرت کنترل خودمان و اهل مجلسمان را در دست داشته باشیم تا هم بهره برداری بیشتری داشته باشیم و هم فیض بیشتری داشته باشد. 

چطور می شود که قلب  یک شخص از تمام زرق و برق های دنیایی به سمت خدا و اهل بیت(علیهم السلام) می رود؟ اگر ما جایگاه خودمان را پیدا کنیم و متوجه شویم که خدا ما را دوست داشته است، باید به این توجه کنیم که ماهی که در پیش داریم، ماهی است که باید در این مسابقه پیروز شویم. 

در تحف العقول نقل شده است که امام حسن(علیه السلام) می فرمایند: به درستی که خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه قرار داد تا به وسیله طاعتش به رضای او سبقت گیرند. حضرت می فرمایند طاعت، نه عبادت.

این نکته خیلی مهم است که همیشه گریه کنیم. و دعایی هست در ماه رمضان که می فرماید خدایا کاری کن که من جزء یاری دهندگان دینت باشم، جای من کس دیگری را برای این کار نگذاری! همیشه گریه کنیدی بگویید نکند جای من کس دیگری را بگذاری.

اگر این منصب نوکری  را از دست ندهی و از طرفی هم توسط طاعات و عبادت خوب و صحیح طبق دستور اهل بیت(علیهم السلام) انجام دهی،  قدرت کنترل کننده ای پیدا می کنی، هم برای زندگی و هم برای جامعه.

توجه به اینکه ما باید برای خود و جامعه مان کنترل کننده باشیم، در این ماه رمضان تا زمانی که رفته رفته این قدرت کنترل به یک حالت شبکه ای تبدیل شود و آنقدر اجرا شود که مستمعی که به هر شکلی و با هر اعتقادی که آمده است، جذب خدا می شود.

خیلی ها در دستگاه امام حسین(علیه السلام) به سعادت رسیدند و تغییر کردند و خیلی ها هم در دستگاه امام حسین(علیه السلام) سال ها مانده اند و غیر از خلاف هیچ کاری نکرده اند. پس نکته اول  همین یاری رسان بودن است چون تو نوکری و دین خدا و اهل بیت(علیهم السلام) به تو اجازه داده اند در این راه باشی.

و دوم این که بدانی مداحی محل کسب درامد نیست. یکی از بدترین چیزهایی که در ذهن برخی افتاده است. از ابتدا هم نتیجه کارشان همین است و به همین علت نیز به اخلاص نمی رسند، نه اینکه اخلاص دارند یا ندارند، به آن درک نمی رسند، به تقوا نمی رسند، هر پولی را وارد زندگی شان می کنند و این نتایج بدی دارد. 

ممکن است برای همسر و فرزندش مشکل ایجاد شود! باید مراقب پول پاکتی که می گیرند باشند. نباید به این فکر کرد که مداحی یک منبع درامد است. باز هم کلام شیخ اعظم خودمان را می گویم که خیلی برای من بزرگ بود و می گفت اگر تو امام حسین(علیه السلام) را به پول نفروشی امام حسین(علیه السلام) خودش می تواند تو را تأمین کند. 

وقتی درامد نشد، محل کسب نشد، فکر دنیایی نداشت، در کتاب وسائل الشیعه آمده است که امام صادق(علیه السلام) می فرماید: خدا را سپاس که در میان مردم کسانی را قرار داده که به سوی ما می آیند و ما را مورد مرثیه خودشان قرار می دهند.

امام صادق(علیه السلام)شکر گذارد که تو خواننده هستی. کار، کار سنگینی است. اگر نمی توانی خوانندگی را رها کن، هیچ کسی هم به تو ایرادی نمی گیرد. باید توجه کنی، سرمنشأ کار باید اخلاص و تقوا باشد. داریم درس می خوانیم، اینجا مجلس گذرا نیست.

وقتی ما می بینیم امام(علیه السلام) این سپاس را در درگاه الهی دارد، این بسیار زیباست باید این زیبایی ها را دید. خداوند یک شغل بی زحمت به تو داده است ، تو را قابل دانسته است، این خیلی مهم است.  در نتیجه ما باید توجه کنیم که باید چیزهایی را بگوییم که مردم متوجه امر به معروف و نهی از منکر شوند که همین امر جزء فروع دین ما و بسیار مهم است.

خدا نکند که ما در لباس دین خودمان را گم کنیم. مقام معظم رهبری می فرمایند: ما هیئت امام حسین سکولار نداریم. هرکس علاقمند به امام حسین(علیه السام) است، یعنی به اسلام سیاسی علاقمند است. خداوند، امام زمان، حضرت زهرا(علیهما السلام) همه را می بینند. دشمن تماماً به سمت ضربه زدن به دستگاه اهل بیت(علیهم السلام) است.

نکته دیگر اینکه از دامن زدن به کینه ورزی ها و اختلافات مذهبی در مجالس پرهیز کنید. همه می دانند باید چه کسی را رد کنند و به چه کسی سلام کنند. لازم نیست تو بگویی، بحثی نداریم. در اشعار هم اگر موردی هست، به جای آن از الفاظ " عدو و دشمن" استفاده شود.

توسل و توصلتان، هر دو باید قوی باشد، مناجات کنید. یکی دیگر از وظایف مداحان و مداحی این است که باید هیئت منبری داشته باشید. یعنی حلال و حرام خدا را بگویید، قرآنی خوانده شود، بعد از آن روضه و زیارت عاشورا باشد. هیئت ها ناقص است.

این مطلبی که عرض کردم در رابطه با وظایف مداحان در ماه مبارک که اولین موردش، داشتن واعظ است، دومین آن این است که باید آرام آرام این شب زنده داری تقویت شود.  

مساجدتان را تقویت کنید، اشعار خوب آماده کنید، مردم را خیلی خوب متوجه کنید. بین نماز مغرب و عشاء دعا بخوانید و مناجات کنید، با تسبیحات حضرت زهرا(سلام الله علیها) سریع به نماز عشاء متصلش نکنید.

در میان شما باید انس با قرآن زیاد باشد. در تمام سال روزی یک جزء قرآن بخوانید. اول خودتان این کار را بکنید و بعد به دوستانتان توصیه کنید. خواننده ای که قرآن نمی خواند، با یک بال می پرد، با یک بال که نمی توان پر زد!

اگر بخواهی مؤثر واقع شوی، غیر از ارتباطات معنوی تان، باید اشعاری را پیدا کنید که زمزمه داشته باشد. خود مستمع با تو زمزمه کند. باید حماسی باشد که مردم امیدوار باشند، هیجان پیدا کنند.

باید اشعار هدفمند باشد، حتی اگر در یک خط از آن شعر این اتفاق افتاده باشد، در کل باید معلوم شود که عقایدت چیست، باید مقصد شعر مشخص باشد. ما اهل مبارزه هستیم، ما دنبال امام حسین(علیه السلام) هستیم. جوانان باید به اخلاقیات توجه پیدا کنند، به پیروی از دین و احکام اسلامی توسط مراجع، توجه پیدا کنند.

خواننده و شاعر اهل بیت(علیهم السلام) زود پیر می شود. باید هدفت مشخص باشد، دشمن شناسی معلوم باشد، از مسائل روز دنیا باخبر باشی. در دنیا این همه جنایت می کنند، ما فقط سینه بی صدا بزنیم؟ خودمان هم نفهمیم چرا سینه می زنیم؟

اگر تو توانستی خودت را کنترل کنی، می توانی هیئتت را هم کنترل کنی وگرنه به خودت می آیی و میبینی باید از این هیئت به هیئت دیگری بروی. این را می گویند خواننده ارزان. یک جا بمان اما همیشه بمان. تو فقط نوکری کن، دائم جا به جا نشو، جایت را عوض نکن، دعا کن.

در ادامه حاج منصور ارضی به مداحی پرداختند:

روزها را با توسل کردنم شب می‌کنم
دارم از این ناحیه خود را مقرب می‌کنم
خلق تحویلم نمی‌گیرند، تحویلم بگیر
تو که تحویلم نمی¬گیری همه‌ش تب می‌کنم
عقل را از بارگاه عشق بیرون کرده‌اند
خویش را دارم به دیوانه ملقب می‌کنم
اختیار "عبد" یا "رب" را به دست من دهند
اختیارا خویش را عبد و تو را رب می‌کنم
من که عادت کرده‌ام شب‌ها به درس عاشقی
روزها فکر فرار از دست مکتب می‌کنم
دیشبم از دست رفت و حسرتش را می‌خورم
گرچه امشب آمدم گریه به دیشب می‌کنم
گفت کارت چیست گفتم چند سالی می‌شود
کفش‌های گریه کن‌ها را مرتب می‌کنم
من تمام خلق را یک روز عاشق می‌کنم
من تمام شهر را از تو لبالب می‌کنم
هر سحر از پنج‌تن، گریه تقاضا کرده‌ام
هر چه را دادند یکجا خرج زینب می‌کنم




/س113