حجت الاسلام حسینی قمی: از رحمت خداوند نا امیدانه حرف نزنیم/یکی از کارهای شیطان کوچک نشان دادن کناه است

مرحوم علامه امینی رحمت الله علیه به طلبه های نجف این توصیه را می کردند که خودتان را هرروز نشان امیرالمومنین علیه السلام بدهید.

شما هم که در جوار امام رضا علیه السلام هستید هرروز خودتان را به امام رضا علیه السلام نشان بدهید، وقتی بارگاه را می بینید یک سلام کنید. این طور نباشد که در جوار ایشان باشید و از این فیض غافل شوید و از زیارت حضرت محروم باشید.

آیت الله بهجت تمام مدتی را که کلاس های حوزه تعطیل می شد به جوار حضرت رضا علیه السلام می آمدند و اگر در قم بودند در جوار حضرت معصومه سلام الله علیها و اگر در نجف بودند در جوار حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام می رفتند.

آیت الله قاضی رحمت الله علیه که استاد آیت الله بهجت، آیت الله گیلانی و آیت الله بروجردی بودند، با شروع ماه ذی القعده به شاگردان خود دوازده برنامه را می فرمودند که انجام بدهند. ذی القعده شروع ماههای حرام است. یکی از این دوازده دستور العمل ها زیارت امیر المومنین علیه السلام و جامعه کبیره خواندن بوده است. شما که در مشهد هستید می توانید به این توصیه در جوار امام رضا علیه السلام جامۀ عمل بپوشانید.

ذی القعده از ماههای حرام است که در آن جنگ کردن حرام است و طوری بود که در زمان صدر اسلام جنگهایی که به وجود می آمد در ماههای حرامی مانند ذی القعده و ذی الحجه و محرم متوقف می شد. آیت الله ملکی می فرمایند اگر جنگ با دشمنان حرام است جنگ با خودی ها دیگرام حرامتر است. جنگ کردن حرام است نه دفاع کردن، ما در طول جنگ تحمیلی دفاع می کردیم در این ماههای حرام اما عملیاتی را اجرا نمی کردیم. در این ماه شروع اربعین حضرت موسی علیه السلام است در آیه 142 سوره اعراف این را می بینیم «وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً» این ثلاثین لیله از اول ماه ذی القعده شروع شده است. چله نشینی حضرت موسی علیه السلام از اول ماه ذی القعده بوده است که طبق آیه فوق ده روز هم از ذی الحجه به آن اضافه شده است.

پیامبر صلوات الله علیه شبی که از معراج برگشتند فرمودند خداوند به من هدیه ای ویژه را عطا کردند، آن هم نماز اول ذی القعده است. پیامبر صلوات الله علیه به اصحاب خود فرمودند که کدام یک از شما می خواهید که توبه کنید؟ هرکدام که می خواهید، نماز اولین یکشنبه ماه ذی القعده را بخوانید. خداوند به بنده ای که این نماز را بخواند می گوید ای بنده من عبادات خود را از اول شروع کن من معبود تو هستم و گناهان تو را بخشیده ام. روایت داریم که در روز عرفه وقتی غروب می شود فرشته ای صدا می زند که حاجیان از نو شروع کنید که خداوند گناهان شما را بخشیده است.

شخصی نزد امیرالمومنین علی علیه السلام رسید و گفت من گناه سنگینی را مرتکب شدم که از شما می خواهم که حد الهی را بر من جاری کنید و مرا پاک کنید. حضرت فرمودند انگیزه تو چیست که این حرف را می زنی؟ عرض کرد می خواهم پاک شوم. حضرت فرمود چه پاکی و طهارتی بالاتر از توبه است؟ به خدا قسم اگر بین خود و خدا توبه کنی بالاتر از این است که پیش من بیایی و اعتراف به گناه کنی و من بخواهم حد را اجرا کنم.

آیت الله غروی اصفهانی رحمت الله علیه استاد آیت الله گیلانی و آیت الله بهجت شعری دارند که می فرماید:

سینه تنگم مجال آه ندارد      جان به هوای لب است و راه ندارد

از گنه من مپرس که زاده آدم        ناخلف استی اگر گناه ندارد

اگر ندایی بود که می گفت «انی غفور الرحیم» این ندای الهی است از خداوند نا امید نشویم از رحمت او نا امیدانه حرف نزنیم که خداوند می بخشد اگر امید داشته باشیم. اما اگر یک ندایی بشنوی که بگوید این حرفها برای تو نیست یقین داشته باشید که این نداها از جانب شیطان و وسوسه شیطان است. اعتراف به گناه خودش گناه است. سنگین ترین گناه را هم که کرده باشیم به خداوند اعتماد داشته باشیم که ما را می بخشد. شیطان بزرگترین زنجیره گناه را دارد وقتی که شما می گویید خدا می آمرزد شیطان می گوید این برای تو نیست چون دوست ندارد کسی از زنجیره اش دور شود. یکی از آثار این نماز این است که خداوند تمام گناهان را می بخشد.

امید و وعده های الهی برای رحمت خدا بسیار وجود دارد اما باید آگاه باشیم که گناه نکنیم و یکی از کارهای شیطان کوچک نشان دادن کناه است که ما باید حواس خود را جمع کنیم. رحمت الله علیه در شبهای ماه رمضان در دعای افتتاح می خوانیم که خدایا یقین کردم که تو ارحم الراحمین هستی.

به مقدس اردبیلی گفتند اگر زمینه خلوت با یک نامحرم پیش آمد چه می کنید؟ گفتند به خدا پناه می برم و دعای حضرت یوسف که در سوره یوسف موجود است و می فرماید :« وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ»1 را می خوانم.

/110210303

بخش اول - کلیک کنید

بخش دوم - کلیک کنید 

پی نوشت :

1- سورۀ یوسف، آیۀ 53