نفرین حضرت ابراهیم و مهربانی وسیع خداوند

وارث: روایت شده است که :

خداوند هنگامیکه حضرت ابراهیم رابه آسمانها بالا برد بینایی او را نیرو بخشید تا آنکه  زمین و ساکنان آن رادید

به کناری توجه کرد دید زن ومردی به کار زشتی مشغولند،آنهارانفرین کرد،هردوهلاک شدند.

سپس زن و مرد دیگری را درآن حال دید،بر آنها نفرین کرد،آن دو نیز هلاک شدند،بعدازآن زن و مرد دیگری را همانگونه مشاهده کرد آنها را هم نفرین کرد و هلاک شدند،برای مرتبه چهارم وقتی خواست نفرین کند، 

خداوند تبارک و تعالی به او وحی فرستاد:ای ابراهیم! از نفرین کردن بربندگان من خودداری کن،من پروردگار آمرزنده مهربان،وجبران کننده بردبار هستم،گناه بندگانم به من ضرری نمی زند.

همانطورکه ازاطاعت آنها سودی نمی برم،من آنها رابرای بهبود یافتن خشم خود تادیب نمی کنم،آنطورکه تو تدبیرمی کنی!

پس دعانکن برعلیه بندگان وکنیزان من،و از نفرین آنها خودداری کن و همانا توبنده من هستی که ازطرف من ماموریت داری آنها را بیم دهی،

♻️نه آنکه در پادشاهی با من شرکت داشته باشی،و نه آنکه بر من و بندگانم چیره شوی.

وبندگانم نسبت به من بین یکی ازاین سه حالت هستند:

1-یا از گناه خود توبه می کنند،من توبه آنها را می پذیرم و گناهانشان را می آمرزم و زشتی های آنان رامی پوشانم

2-یاازعذاب آنهاخودداری می کنم،زیرا میدانم ازنسل آنها فرزندان باایمان بدنیا خواهند آمد،لذابا پدران کافر مدارا می کنم،ونسبت به مادران کافردرنگ میکنم ،وعذاب برآنهانازل نمی کنم تاآن اشخاص باایمان از نسل آنهابیرون آیند،و وقتی این کار صورت گرفت عذاب من برآنها فرود می آید.

 

3-و اگر از این دو قسم نباشند عذابی که برآنها مهیا کرده ام سخت تر است ازآنچه تو اراده میکنی،زیرا آنها را برحسب بزرگی و عظمت کبریایی خود عذاب میکنم!

ای ابراهیم

مرابا بندگانم واگذار،همانا من به آنها مهربانتر از تو هستم،و مرا با آنها واگذار،زیرا من جبران کننده و بردبار و بسیار دانا میباشم،آنهارابه علم خود تدبیر می کنم وحکم خود را در میان آنها اجرا می نمایم

 منبع

     تفسیربرهان سیدهاشم بحرانی