حیات زمین، امام زمان(عج)

امام حسین(ع) در حدیثی فرموده اند:«نهمین فرزند از نسل من، پیشوایی است که قائم به حق است. خداوند زمین را پس از مرگش به وجود او حیات می بخشد(ان الله یحیی الارض بعد موتها/ همانا خداوند زمین را پس از مرگش حیات می بخشد) حدید117» و دین را با وجود او آشکار و غالب می سازد و حق را استوار و پابرجا می گرداند، هرچند مشرکان نخواهند و نپسندند.

روشن است که نه مرگ زمین در این روایت به خشکسالی، قحطی و ویرانی است نه حیاتش به سرسبزی، طراوت و آبادانی. مرگ زمین به گسترش ظلم، فساد، سلطه جباران، غربت حق و سلطه باطل است و حیاتش به حاکمیت قسط و عدل، عزت اهل ایمان، ذلت منافقان و کافران، شکوفایی و تجلی حق و توحید و شکست و زوال سلطه های فرعونی و قدرت های استکباری.نویدی که به بشریت داده شده، رسیدن «صبح عدالت» از افق زندگی است. انتظاری هم که کوله بار چندین هزار ساله انسان های امیدوار به فرجام زیبا برای جهان است، با طلوع خورشید مهدوی به مقصد می رسد.

این نوید برای نظام های سلطه ناخوش آینداست.

قدرت های باطل هم طلوع این خورشید را دوست نمی دارند.

ولی اراده الهی و دمیدن آن پگاه نوری حتمی است.« ولو کره المشرکون/ هرچند مشرکان را ناخوش آید. صف، 9»

مهدی(عج) یادگار پیامبران، خلاصه ابراهیم، عصاره محمد، زنده کننده سنت ها و میراننده بدعت هاست. کعبه مقصود و قبله موعود است.

او، بهار دل ها و جان ها و روزگاران است.

جواد محدثی/به نقل از نشریه پنجره

پ/120