کلیدواژه: ذلت

عزت و ذلت در دست خداست

عزت در سایه بندگی از امام حسین علیه السلام، از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: مَن أخرَجَهُ اللّهُ عز و جل مِن ذُلِّ المَعاصی إلى عِزِّ التَّقوى، أغناهُ اللّهُ بِلا مالٍ، وأعَزَّهُ بِلا عَشیرَةٍ، وآنَسَهُ بِلا بَشَرٍ. هر کس را که خداوند از خواری گناهان به عزّتِ پرهیزگاری در آورد، او را بی نیا...

حدیث روز؛ عزّت، نه ذلّت

قال علی بن ابی طالب(ع):  اَلْمَنِیَّهُ وَ لاَ الدَّنِیَّهُ وَ التَّجَلُّدُ وَ لاَ التَّبَلُّدُ وَ الدَّهْرُ یَوْمانِ: فَیَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ فَإِذا کانَ لَکَ فَلا تَبْطَرْ،وَ إِذا کانَ عَلَیْکَ فَلا تَحْزَنْ فَبِکِلَیْهِما سَتُخْتَبَرُ. مردن نه خوار شدن! و بی باکی نه خود باختن! ...

حدیث روز؛ عزّت، نه ذلّت

اَلْمَنِیَّهُ وَ لاَ الدَّنِیَّهُ وَ التَّجَلُّدُ وَ لاَ التَّبَلُّدُ وَ الدَّهْرُ یَوْمانِ: فَیَوْمٌ لَکَ وَ یَوْمٌ عَلَیْکَ فَإِذا کانَ لَکَ فَلا تَبْطَرْ،وَ إِذا کانَ عَلَیْکَ فَلا تَحْزَنْ فَبِکِلَیْهِما سَتُخْتَبَرُ. مردن نه خوار شدن! و بی باکی نه خود باختن! روزگار دو روز است، روزی به نفع تو...

اگر آدم عزیز باشد،دست به گناه نمیزند

عزت اول عزت سیاسی است. عزت سیاسی این است که مسلمان نباید زیر پرچم کفر باشد، کافر نباید بر مسلمان تسلط داشته باشد. کافر نباید مسلمان را تحقیر کند، هرکجا دیدند دارند تحقیر میشوند باید مقاومت کنند.

انواع ذلت و مراتب آن

«ذلت» دو گونه است، یکی ذلت واقعی که باشرافت وجودی همراه است و یک ذلتی که غیرواقعی است و با خواری همراه است،کفار در برابر حق‌تعالی احساس ذلت دردناکی می‌کنند، اما مؤمنین در برابر حق‌تعالی احساس ذلت شرافتمندانه می‌کنند .

روح و درون مایه کربلا استکبار ستیزی است

حجت الاسلام والمسلمین احمد پناهیان با بیان اینکه برخی امام حسین (ع) را خواستار صلح با یزید می دانند گفت: ایشان از مدینه به قصد قیام علیه ظلم خارج شدند و استکبار ستیزی درون مایه و روح کربلا است.

بدترین مردم!

سخن‌چینی به این معناست که سخن کسی را به دیگری بگوید و موجب اختلاف آن دو گردد و یا راز شخصی را افشاء کردن می‌باشد.

مومن چگونه خود را ذلیل می کند؟

اهل بیت (ع) در همه زمینه ها، زندگی راحت و معتدل و بی تکلف را برای پیروان خود توصیه کرده اند.

عواقب دست به دامان غیر خدا شدن از نگاه آیت الله مکارم شیرازی

حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی گفت: امام سجاد(ع)، تن به ذلت دادن در برابر دیگران و دست نیاز دراز کردن به سوی آنان را عملی خوار شمرده و این‌گونه به عواقب آن اشاره می‌دارند، «فَاَسْتَحِقَّ بِذلِکَ خِذْلانَکَ وَ مَنْعَکَ وَ اِعْراضَکَ، یا اَرْحَمَ‏الرّاحِمینَ» اى مهربانترین مهربانان، اگر دست به دامان غیر تو شوم، سزاوار خوارى، منع از رحمت و بى‏اعتنایى از جانب تو می‌شوم.