وقتی انسان بداند که محدود و بیچاره است حالت تضرع می‌یابد، اما اگر خود را نامتناهی بداند در درگاه حق تضرع نمی‌کند. آدم‌ها به محدودیت خود نمی‌اندیشند. مگر انسان چقدر در این عالم عمر می‌کند. اگر انسان به محدودیت خود بیندیشد و بداند که محدود است، ادعای نامحدود بودن نمی‌کند و اهل تضرع می‌شود.
