دعا کردن برای جلب رزق و روزی از سوی انبیاء و اولیاء یک امر همیشگی بوده و در دعاهای مختلف خود که هر روز، هر هفته و هر سال تداوم داشته است، وسعت رزق را از خداوند سبحان درخواست کرده‌اند.
حقیقت عبادت این است كه انسان خود را بنده و مملوك خدا بداند، برای خود در مقابل خدا مالكیت و اراده مستقلی قایل نباشد، بلكه خود و دارایی خود را از آنِ خدا بداند؛ به طور كامل تسلیم اراده او باشد و به عبد بودن خود در مقابل پروردگار اعتراف كند.
