اگر انسان بتواند همان‌طور که در اوج رنج‌ها و بی‌کسی‌ها خدا را عمیق و مخلصانه صدا می‌زند، در حالت رخاء و نعمت هم همان‌طور خدا را صدا بزند و احساس وابستگی محض به خدا داشته باشد، به اوج معرفت و صفای باطن رسیده است. ما همیشه شدیداً به خدا وابسته‌ایم، فقط کافی است دائماً به آن توجه کنیم. ...