غم بزرگ در اولیای دین این است که چرا مردم هدایت نمی شوند. این غم حالت عاطفی نیست بلکه این است که خدواند انسان را خلق کرده تا مظهر صفات او باشد اما بر اثر بی تربیتی و تن ندادن به هدایت از غایت وجودی خودش عدول می کند و به شئونی مظهریت پیدا می کند که برای او سزاوار نیست یعنی وضع شیء در غیر موضعش می شود.
