آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی درباره کوتاه بودن عمر انسان می‌گوید: روایت مفصلی از امیرالمؤمنین (ع) در بحار است که من یک بخشی از آن را خواندم. علی (ع) زندگی انسان را در دنیا ترسیم می‌کند: «الْمُدَّةُ وَ إِنْ طَالَتْ قَصِیرَةٌ» عمرت هرچه باشد؛ هر چقدر هم که بگویی، طولانی باشد، باز کوتاه است، کم است. یک روایتی خواندم که از حضرت نوح (ع) سوال کردند: این مدتی که بودی چگونه گذشت. گفت: مثل این بود که از در یک خانه وارد شدم از آن درش هم بیرون رفتم. حال هزار سالش این بوده! عمرت هر چقدر هم زیاد باشد، باز کوتاه است. بعد آخرش می‌گویی چه کم بود، خوابی بودیم و از خواب بیدار شدیم؛ تمام شد و رفت.