شعر/ای کیسه بر دوش سحر‌های محله مرد کریم سامرا، آقاترینم

ای حضرت معشوق‌ای لیلاترینم
 
من از همه پروانه‌ها شیدا ترینم

سنگ ملامت خوردۀ عشق تو هستم

یعنی میان عاشقان رسوا ترینم

تو آیه‌های مصحف پیغمبرانی

بهر تلاوت کردنت شیواترینم‌
 
ای کیسه بر دوش سحر‌های محله

مرد کریم سامرا؛ آقاترینم

ما ریزه خوار دولت عشق تو هستیم‌
 
ای حضرت معشوق‌ای لیلاترینم

اندازه‌ی ما چشم تو دیوانه دارد

مجنون میان خانه‌ی ما خانه دارد

تو آشنای کوچه‌های آسمانی

بالاتر از فهم اهالیِ جهانی

فهمیدن شأن و مقام تو محال است

تو سرّ الاسرار نهان، اندر نهانی

رد قدم‌های همیشه جاری ات را

تا مرز‌های بی نهایت می‌رسانی

وقتی که می‌آیی کنار جانمازت

دنبال خود خیلی ملک را می‌کشانی

تو ابتدا و انتها اصلاً نداری

مثل خدائی و همیشه جاودانی‌
 
ای روشنی مطلق شب‌های تارم

پروردگار بی مثال هر چه دارم