مهدی رسولی؛ سلاح خویش منه بر زمین برادر من

سلاح خویش منه بر زمین برادر من

هنوز اول عشق است

میان ما و رهایی، شطی زخون جاری است

شنای سرخ بیاموز

چرا که بایدمان زین فرات بگذشتن

امان و داد از آن اختیار ننگین که

تو را جدا ز حسینِ علی کند، ای دل

چه میکنی دل من، با حسین خواهی ماند

و یا به سوی یزید زمانه خواهی رفت

حسین زخمی کینه

حسین زخمی فتنه

که بین کرب و بلایش غریب و آواره‌ است

هنوز هم که هنوز است تشنه‌ی یار است

خوشا به راه خداوند

میان معرکه‌ی عشق

شبیه خون خدا از حیات بگذشتن