------- " روز جمعه " -------
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ قَبْلَ الْإِنْشَاءِ وَالْإِحْیَاءِ وَ الآْخِرِ بَعْدَ فَنَاءِ الْأَشْیَاءِ الْعَلِیمِ الَّذِی لا یَنْسَى
مَنْ ذَکَرَهُ وَ لا یَنْقُصُ مَنْ شَکَرَهُ وَ لا یَخِیبُ مَنْ دَعَاهُ وَ لا یَقْطَعُ رَجَاءَ مَنْ رَجَاهُ
اللَّهُمَّ إِنِّی أُشْهِدُکَ وَکَفَى بِکَ شَهِیداًوَأُشْهِدُجَمِیعَ مَلائِکَتِکَ وَسُکَّانَ سَمَاوَاتِکَ وَحَمَلَةَ
عَرْشِکَ وَمَنْ بَعَثْتَ مِنْ أَنْبِیَائِکَ وَرُسُلِکَ وَأَنْشَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِکَ أَنِّی أَشْهَدُ
أَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لاإِلَهَ إِلاأَنْتَ وَحْدَکَ لاشَرِیکَ لَکَ وَلاعَدِیلَ وَلاخُلْفَ لِقَوْلِکَ وَلاتَبْدِیلَ
وَأَنَّ مُحَمَّدَاًصَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ أَدَّى مَاحَمَّلْتَهُ إِلَى الْعِبَادِ وَجَاهَدَ فِیبدرستی که محمد درود خدا براو وبر آل او بنده وفرستادۀ تست ادا کرد آنچه راتحمیل کردی به اوسوی بندگانت وکوشید در راه
اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ حَقَّ الْجِهَادِ وَ أَنَّهُ بَشَّرَ بِمَا هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوَابِ وَأَنْذَرَ بِمَا هُوَ صِدْقٌ
مِنَ الْعِقَابِ اللَّهُمَّ ثَبِّتْنِی عَلَى دِینِکَ مَاأَحْیَیْتَنِی وَلا تُزِغْ قَلْبِی بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنِی وَهَبْ لِی
مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَعَلَى آلِ مُحَمَّد وَاجْعَلْنِی مِنْ
أَتْبَاعِهِ وَ شِیعَتِهِ وَ احْشُرْنِی فِی زُمْرَتِهِ وَ وَفِّقْنِی لِأَدَاءِ فَرْضِ الْجُمُعَاتِ وَ مَا أَوْجَبْتَ
عَلَیَّ فِیهَا مِنَ الطَّاعَاتِ وَ قَسَمْتَ لِأَهْلِهَا مِنَ الْعَطَاءِ فِی یَوْمِ الْجَزَاءِ إِنَّکَ أَنْتَ
الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم، وَ زِد وَ بارِک، عَلی: بار خدایا! رحمتهای پیاپی فرست و درودهای خجستة خویش را ارزانی دار
صاحبِ الدَّعوَةِ النَّبویَّة، بر امام بزرگواری كه صاحب دعوت محمّدی است
وَ الصَّولَةِ الحَیدریَّة، و صولت حیدری
و العِصمَةِ الفاطِمیَّة، و عصمت فاطمی
و الحِلمِ الحَسَنِیَّة، و حلم حسنی
و الشّجاعَةِ الحُسَینِیَّة، و شجاعت حسینی
و العِبادَةِ السَّجّادِیَّة، و عبادت سجّادی
و المآثِرِ الباقِریَّة، و مفاخر باقری
و الآثار الجَعفَرِیَّة، و آثار جعفری
و العُلومِ الکاظِمیَّة، و علوم كاظمی
و الحُجَجِ الرَّضَوِیَّة، و حجج رضوی
و الجُودِ التَّقَوِیَّة، و جود تقوی
و النَّقاوَةِ النَقَوِیَّة، و نقاوت نقوی
و الهَیبَةِ العَسکَریَّة، و هیبت عسكری
و الغَیبَةِ الإلهیَّة، و غیبت الهی.
القائمِ بِالحَقِّ، و الدّاعی إلی الصِّدقِ المُطلَقِ، کَلمةِ الله، و أمانِ الله، و حُجّةِ الله، القائمِ بِأمرِ الله، المُقسِطِ لِدینِ الله، الغالِبِ لِأمرِ اللهِ، و الذّابِّ عن حَرَمِ الله، إمام السّرِّ والعَلَنِ، دافعِ الکَربِ والمِحَن، صاحبِ الجُودِ و المِنَن، الإمامِ بِالحَقِّ، أبی القاسِم محمّدِ بن الحَسن، صاحبِ العَصرِ والزَّمان، وقاطعِ البُرهان، و خَلیفةِ الرَّحمان، و شَریکِ القُرآن، و مُظهرِ الإیمان، و سیِّد الإنسِ و الجانّ، صَلَوات اللهِ و سلَامُهُ عَلیه و علیهِم أجمَعین.
آن قائم به حق و درفش افراز صدق مطلق، كلمة خدایی و امان الهی و حجّت ربّانی، برپا دارندة امر خدای و گسترندة آیین عدل خدای و پیروز گردانندة حكم خدای و پاسدارندة ناموس خدای، امام آشكارا و نهان، برطرفسازندة گرفتاریها و اندوهان، صاحب جود و بخشش و احسان، امام بر حق، ابوالقاسم محمّد بن الحسن، صاحب عصر و زمان، روشنكنندة حق و برهان، خلیفة خدای رحمان، عدل و انباز قرآن، آشكارساز مظاهر ایمان و مهتر آدمیان و پریان. رحمتها و درودهای خدایی بر او باد و بر همة نیكان پاك او.
الصَّلاةُ و السَّلامُ عَلیک، یا وَصیَّ الحَسَن، و الخَلَفَ الصّالِح، یا إمامَ زَمانِنا، أیُّها القائمُ المُنتَظَرُ المَهدِیّ، یابنَ رسول الله، یَابنَ أمیرِالمُؤمنین، یا إمام المسلمین! یا حُجَّةاللهِ عَلی خَلقه! یا سَیِّدنا و مولانا! إنّا تَوَجَّهنا، و استَشفَعنا، وَ تَوَسَّلنا بِکَ إلی اللهِ، وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا، فِی الدُّنیا و الآخِرَة، یا وجیهاً عِندَ الله، إشفَع لَنا عِندَ الله ـ عَزَّوَجَلّ.
درود و رحمت و سلام و تحیت بر تو باد! ای وصیّ حسن عسكری و ای جانشین شایسته شایستگان، ای امام زمان، ای مهدی قائم منتظران، ای زادة ختم رسولان، ای فرزند امیرمؤمنان، ای امام مسلمانان، ای حجّت خدا در میان مردمان، ای سرور ما، ای مولای ما! ما به آبروی تو، روی به درگاه خدا آوردیم و تو را نزد خدای شفیع ساختیم و به اعتبار منزلت تو، حاجات دو جهان خویش طلبیدیم. ای سرافراز در نزد خدا و ای آبرومند بارگاه كبریا، حاجات ما را، از خدای عزیز جلیل، تو طلب كن و برآورد آنها را تو بخواه.
/ش121