آیت الله شیخ عبدالکریم حائری (رحمه الله) و دسته ی عزاداری
در این مراسم عزاداری بیش از صدوچهل تن از مراجع بزرگ و فقهای عالیقدر شرکت می کردندو عشق و ارادت خود را به خندان عصمت و طهارت نشان می دادند تا الکویی باشند برای سایرمردم مسلمان.
وارث: مرحوم آیت الله شیخ عبدالکریم رحمه الله زمانی را در شهر اراک بودند،در شب های عاشورا در مدرسه علمیه آقا ضیاء از طرف حوزه علمیه ی اراک مجلس روضه خوانی بر پا می کردند و در پایان مجلس روضه خوانی همه ی علماء و طلاب حوزه در حالی که مرحوم آیت الله حائری در جلوی آنها قرار داشته با پای برهنه و تحت الحنک بر شانه انداخته،سینه زنان و نوحه کنان از مدرسه ی آقا ضیاء تا مدرسه ی سپهدار می رفتند. این مراسم در روز عاشورا هم در حالی که گل بر پیشانی و جلوی سر مالیده بودند انجام می شد.ایشان بعد از اینکه به قم هجرت نمودند به احترام مرحوم آیت الله حاج شیخ مهدی حکمی قمی رحمه الله در مجالس روضه خوانی از طرف ایشان به نام حوزه ی علمیه بر پا می شد شرکت می کردند. این مراسم در مدرسه ی رضویه بوده است ودر روز عاشورا به اتفاق آقای حکمی و سایر علما و طلاب بدون عبا و با پای برهنه و تحت الحنک بر شانه انداخته و گل بر پیشانی وجلوی سر مالیده ،سینه زنان و نوحه کنان با شور و شکوه هر چه تمام تر به طرف صحن مطهر حضرت معصومه علیه السلام حرکت می کردند و در صحن عتیق به مرثیه خوانی و نوحه سرایی می پرداختند و سپس سینه زنان و سین حسین گویان وارد حرم مطهر می شدند و آنقدر بر سر و سینه ی خود می زدند که بعضی از انها غش می کردند.
از جمله اشعار شور انگیز که در این مراسم و در مسیر عزاداری خوانده می شد این شعر بوده است:
یا علّی المُرتضی این الحسین
این مَن للمصطفی قُرّه عین
ای علی مرتضی!کو حسین؟و کجاست کسی که نور چشم مصطفی بود.
در این مراسم عزاداری بیش از صدوچهل تن از مراجع بزرگ و فقهای عالیقدر شرکت می کردندو عشق و ارادت خود را به خندان عصمت و طهارت نشان می دادند تا الکویی باشند برای سایرمردم مسلمان.1
1.سیل اشک ص 36 به نقل از عزاداری سنتی شیعیان ج 2 ص 100 الی 111
از جمله اشعار شور انگیز که در این مراسم و در مسیر عزاداری خوانده می شد این شعر بوده است:
یا علّی المُرتضی این الحسین
این مَن للمصطفی قُرّه عین
ای علی مرتضی!کو حسین؟و کجاست کسی که نور چشم مصطفی بود.
در این مراسم عزاداری بیش از صدوچهل تن از مراجع بزرگ و فقهای عالیقدر شرکت می کردندو عشق و ارادت خود را به خندان عصمت و طهارت نشان می دادند تا الکویی باشند برای سایرمردم مسلمان.1
1.سیل اشک ص 36 به نقل از عزاداری سنتی شیعیان ج 2 ص 100 الی 111