حجت الاسلام مومنی: مقام شهید و شهادت یک مقام حسرت است

وارث: مراسم یادبود شهید مدافع حرم، شهید محمد حسن(رسول) خلیلی با سخنرانی حجت الاسلام مومنی، شعر خوانی صابر خراسانی و مداحی کربلایی محمد حسین پویانفر برگزار شد.

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام مومنی را می خوانید: 

مقام شهید و شهادت یک مقام حسرت است و غبطه، نه مقام تاسف. وقتی انسان به آیات قرآن و روایات مراجعه میکند بس که فضیلت برای شهید و شهادت بیان میشود این فضائل در انسان ایجاد رغبت میکند و کسانی که نسبت به این معرفت پیدا میکنند حسرت و غبطه میخورند که چرا از این قافله عقب مانده اند و از خدا پیوسته میخواهند که به این مقام رفیع که مقام شهادت است نائل شوند.

با مراجعه به آیات و روایات به این مقام عظیم که مقامی بسیار بزرگ است انسان معرفت پیدا میکند و کسانی که حتی اندک معرفتی نسبت به این مقام پیدا کنند پیوسته از خدا میخواهند که به این مقام رفیع نائل شوند. مقام صالحی که در قرآن گفته شده مقامی است که به شهید داده میشود، مقامی که با جانشان مجاهله میکنند مقام، مقام شهید است. پیوسته برای شهید حیات قائل اند هم در دنیا هم در آخرت. حیات برزخی برای شهید است آیت الله مظاهری می فرمودند : هنوز زود است که در خانه ی اهل بیت علیه‌السلام برویم در ابتدا باید در خانه ی شهدا برویم و شهدا را واسطه ای برای خانه ی خدا قرار دهیم. اینها انقدر قابل مند در خانه خدا هستند. یکی از دوستان محضر حضرت آیت الله مشکینی رسید گفتند آقا من جبهه نماز خواندم شهیدی جا به جا کردم مجروحی جابه جا کردم لباسم گلی خاکی و خونی است نمیدانم نجس است پاک است با همین لباس نماز خواندم ایشان فرمودند مرا چقدر قبول داری؟ بیا تمام نماز هایی که خواندی را به من بده منم تمام عبادت عمرم را میدهم به تو.

شهید بزرگوار آیت الله دستغیب میفرماید راضی ام عبادت عمرم را با آن دو رکعت نمازی که پشت خاکریز خواندند این مقام مقامی رفیع است و مقام حسرت و غبطه نه تاسف. صحبت هایی که بعضی افراد میکنند اگر چه ممکن است عقبه و گذشته ای داشتند اما به خاطر اینکه به این بلوغ و جایگاه و معرفت نرسیدند باید نسبت به گذشته تاسف خورد درحالی که این مقام مقام غبطه است و مقامی که شهدا به آن رسیدند «ان ربک مقتدر» است «عند ربک یرزقون» است. از رزق خاص و ویژه ی خداوند بهره مندند.

از رهگذر شهید و شهادت انسان به کجا میخواهد برسد؟ شهید و شهادت یا راه شهادت راه الی الله است. روح شهدا در ملکوت به مراتب بزرگتر است. ذره ای وابستگی به دنیا ندارند. از رهگذر شهدا انسان میخواهد سیر الی الله پیدا کند و به غایت و نهایت عبودیت برسد .

غایت و عبودیت بندگی عبارت است از بذل الفضل. امام صادق علیه‌السلام معنی عبودیت و بندگی را میفرمایند: بذل الفضل. سیدالشهدا علیه‌السلام که بنیان گذار این نظام است فرمودند هر چه ما داریم از محرم و صفر داریم از روضه داریم هر روز باید روضه خوانده شود هر روز باید منبر داشته باشیم و این جبهه ها را روضه ها نگه داشتند امام حسین علیه‌السلام باذل بود لذا به بهترین درجه از عبودیت رسید و امام حسین علیه‌السلام شد اباعبدالله علیه‌السلام .

چرا به امام حسین علیه‌السلام عبدالله می گویند؟در حالی که فرزندان سیدالشهداء تماماً علی نام داشتند نه عبدالله. امام حسین علیه‌السلام بانی بندگی خداست و پدر بندگان خداست و اگر بانی بندگی باقی مانده بود به برکت ابی عبدالله علیه‌السلام است. امام حسین علیه‌السلام به گردن هر کسی که اسم خود را بنده ی خدا می گذارد، حق ابوت و پدری دارد. اگر کسی ویژگی خاصی داشته باشد به آن یک " اب " می چسبانند می گویند پدر سخا پدر کرم و... امام حسین علیه‌السلام پدر بندگی خداست یعنی زیباترین مصداق بندگی است.

به امام حسین علیه‌السلام عرض کردند آقا به کربلا نروید امام فرمودند از جدم رسیده که خدا میخواهد تو را کشته ببیند می گوید: آقا حداقل زن و بچه هارا با خود نبرید حضرت می فرمایند از جدم رسیده خدا میخواهد زن و بچه های مرا به اسارت ببیند. هر چه که داشت در راه خدا بذل کرد به چه دلیل؟ برای بقای دین و برای بندگی. و به زیباترین وجه ممکن بندگی اش را به معرض گذاشت.

حاج شیخ جعفر شوشتری بر منبر گفتند میخواهم از کشته شدن امام حسین علیه‌السلام برایتان بخوانم. بر منبر رفت و روضه علی اکبر علیه‌السلام خواند. به اینجا رسید که پدر آمد و صورت به صورت پسر گذاشت. مرحوم میفرماید سنگین ترین روضه در کربلا روضه علی اکبر علیه‌السلام است چرا؟ چون هیچ کجا امام حسین علیه‌السلام در کربلا صیحه نزد اما کنار بدن علی اکبر علیه‌السلام صیحه زد. نظر شخصی بنده این است که سنگین ترین مصیبت در کربلا مصیبت علی اصغر علیه‌السلام است؛ چرا؟ وقتی که تیر به حلقوم علی خورد علی علیه‌السلام را سخت به سینه امام حسین علیه‌السلام چسباند. هیچ جایی در کربلا خود خدا وسط نیامد. اما وقتی تیر به حلقوم علی علیه‌السلام خورد خدا آمد و فرمود حسین علی را رها کن. هیچ جایی در کربلا شکوه نکردند و این نهایت شهادت است. غایت بندگیست.

در ادامه این مراسم؛ ذاکر اهل بیت علیه السلام کربلایی محمد حسین پویانفر به روضه خوانی پرداخت.

کلیک کنید