عملی بدتر از شرابخواری!
وارث: دروغ انحراف نفس از راستگويى و سرباز زدن روح از انجام وظيفه انسانى خويشتن است و آن يك بيمارى فردى و اجتماعى خطرناك است. چون در صاحب خود بسيارى از رذائل مانند غش و نفاق و تملق و حيله و خيانت و ريا و بدقولى و پيمانشكنى را به وجود مىآورد و اينها صفاتى هستند كه راستگويى، انسان را از آنها حفظ مىكند و اساسا دروغگويى شايسته انسانى كه مزاج معتدل دارد نيست، چون در آن صورت عضو فاسدى در اجتماع مىشود كه خود را هلاك مىكند و ديگران را نيز به اين بيمارى آلوده مىسازد.
امام صادق (ع) می فرمایند: «مرضى بدتر از دروغ نيست.»
و نيز فرمودند: «هر كس بسيار دروغ بگويد ارزش او از بين مىرود.» و نيز فرمودند: «هر كس راستگو باشد عمل او پاكيزه مىشود.
ایشان همچنین، می فرمایند: «خداوند براى شر قفل هايى قرار داده كه كليد اين قفل ها شراب خوردن است و دروغگويى بدتر از شراب خوردن است.»
عبد الله بن عمر مىگويد: مردى خدمت پيامبر (ص) آمد عرض كرد: يا رسول الله! شغل اهل بهشت چيست؟ فرمودند: «راستى و راستگويى، هر گاه بندهاى راست گويد، نيكوكار است، و هر كه نيكوكار باشد، در امان است، و هر كه در امان باشد وارد بهشت مىشود.« عرض كرد: يا رسول كار اهل جهنّم چيست؟ فرمودند: «دروغگويى، هر گاه بندهاى دروغ گويد، بدكار است و هر گاه بدكار شد، كافر است، و هر گاه كافر شد، وارد آتش دوزخ مىشود.» همچنین، از ایشان روایت است که: «راستگويى باعث نيكوكارى و نيكوكارى راهنماى بهشت است، البته انسان بايد در پى راستگويى باشد تا از راستگويان محسوب شود.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «از مصاحبت با دروغگو پرهيز كن، چون دروغگو مىخواهد به تو سودى برساند ولى ضرر مىرساند و او دور را براى تو نزديك جلوه مىدهد و نزديك را دور مىنمايد.»
منابع:
مکارم الاخلاق
آداب و اخلاق در اسلام