میلاد امام حسین (ع)+شعر و سبک

شعر[1]

چشم تو گشت و از همه ما را خطاب کرد

لطفش بلند باد که کار ثواب کرد

هر کس که بندگی تو را انتخاب کرد

او را نگاه مادرت عالیجناب کرد[2]

گفتیم بعد حضرت زهرا حسین جان

آشفته زلفم و شب طوفانم آرزوست

کنعانم آرزوست، سلیمانم آرزوست

یک بار از لب تو حسن جانم آرزوست

با خون رقم زنم که دو سلطانم آرزوست

امشب بیا بزن رگ ما را حسین جان[3]

مست است آن که بر در میخانه ایستاد

مرد است آنکه تا ته پیمانه ایستاد

سر نیست آن سری که روی شانه ایستاد

بر پای عشق جز تو که مردانه ایستاد

کو نیست غیر زینب کبری حسین جان

تو می رسی و با تو خبرها یکی یکی

لبخند می زنی به پسرها یکی یکی

افتاده اند پیش تو سرها یکی یکی

با ماه هاشمیت قمرها یکی یکی

عباسَ نوکرم شب فردا حسین جان

شعرم رسیده است به ابیات آذری

هر کیم الر محضر آقام نوکری

زهرا الر خادم عباس مادری

زینب واری نقد ابالفضل یاوری

نقش اولدی روی بیرق سقا حسین جان

ما پیر می شویم شبیه حبیب تو

امشب سلام ما به لب بی نصیب تو

ما را که کشته است صدای غریب تو

شبهای جمعه ایم پر از بوی سیب تو

جان خواستی به چشم بفرما حسین جان[4]

******************************

شعر[5]

ای همه پیغمبران کنید از جا قیام

نهید رو با شعف به بیت خیرالأنام

همه به ذکر و دعا  همه به عرض سلام

که روی دست نبی حسین دارد مقام

مسیح در هر نفس کلیم در هر کلام

زنند دم از حسین به اشتیاق تمام

شب سرور خداست جهان پر از این نداست

ظهور نورالهدی است حسین روحی فداست

جهان اسلام بود در آرزوی حسین

رسول اکرم زند خنده به روی حسین

ام ابیها کشد شانه به موی حسین

گشوده شیر خدا دیده به روی حسین

گرفته دین آبرو از آبروی حسین

نهند پیغمبران جبین به کوی حسین

حسین فوزالعظیم حسین نور مبین

حسین عین الحیوة حسین حق الیقین

نهاد پا در جهان امام عفو و کرم

ز مقدمش آمده مدینه رشک ارم

صورت زیبای او سوره ی نون و القلم

به آبرویش قسم به خاک کویش قسم

که ما نبودیم و او به ملک دل زد قدم

به هر دلی ساخته خدا برایش حرم

حسین یار دل است گل بهار دل است

به مهر او دل خوشم که عشق کار دل است

نفس از او دم از او نشاط از او غم از او

او ز رسول خدا رسول اکرم از او

تمام او از خدا تمام عالم از او

حیاتعالم از او نجات آدم از او

حسین خود قلب ماست قلوب ما هم از او

منم که تا روز حشر تمام هستم از او

قعود یعنی حسین قیام یعنی حسین

سجود یعنی حسین سلام یعنی حسین[6]

*************************

شعر[7]

ای آسمان عصمت شمس الضحی مبارک

ای وسعت دو عالم نور خدا مبارک

ای انبیاء مبارک ای اولیاء مبارک

زهرا، علی، محمد، عید شما مبارک

حق الیقین خوش آمد نورالهدی خوش آمد

بر پیکر ولایت، خون خدا خوش آمد

لبریز شد ز کوثر پیمانه ی محمد

با دست حق شکفته ریحانه ی محمد

تابیده از دو دریا دردانه ی محمد

قرآن نهاده صورت بر شانه ی محمد

مرآت داور استی  جان پیمبر استی

چشم بد از رخش دور انگار حیدر استی

آیینه ی الهی از عرش اعظم آمد

مسجود پیش از آدم از صُلب آدم آمد

برخاتم نبوت الحق که خاتم آمد

روح مصور آمد جان مجسم آمد

امشب رسول صورت از اشک شوق شوید

در موج اشک و لبخند جانم حسین گوید

این است آن که خوانند پیغمبران امامش

این است آن که گوید ذات خدا سلامش

این است آنکه قرآن زنده است با قیامش

این است آنکه در عرش مشهور بود قیامش

دوش رسول جایش بر چشم عرش پایش

کار خدا سنایش جان جهان فدایش

اشک محبت اوست آب حیات امت

خوانند از الستش باب نجات امت

مقبول با ولایش حج و ذکات امت

مردود بی نگاهش صوم و صلاة امت

گل بوسه های احمد گل کرده بر وجودش

عرش خدای رحمان بالیده بر سجودش

تنهای عالم است او عالم همه سپاهش

خورشید وام گیرد از بنده ی سیاهش

پیغمران به محشر محتاج یک نگاهش

برکعبه می کند ناز زَوّار بارگاهش

نیل و فرات و زمزم لب تشنه ی لب او

تا حشر آفرینش مدیون زینب او

ای رحمتت هماره ای بحر بی نهایت

تو کیستی که داری بر انبیاء ولایت

هم کشتی نجاتی هم مشعل هدایت

از ما همه توسل از تو همه عنایت

هر چند لحظه ای دل از تو جدا نکردیم

حق ولایتت را هرگز ادا نکردیم

هر چشمه پر ز اشک است یک  بحر رحمت او

تا صبح روز محشر هر روز نهضت او

حور و ملک تبرک جوید ز تربت او

حتی شهادت او باشد ولادت او

اطراف حائر او می گردد استجابت

از خاک زائر او روید گل اجابت[8]

هم وجه کبریایی هم جان مصطفایی

هم جان مصطفی هم جانان مصطفایی

هم روی دست و سینه قرآن مصطفایی

هم بین حق و باطل فرقان مصطفایی

رخ وجه کبریایت آئینه ی خدایت

در عالم غریبی خلقند آشنایت

بی مهر تو عبادت غیر از زیان ندارد

بی خون حنجر تو ایمان روان ندارد

بی زخم پیکر تو اسلام جان ندارد

گر تو سخن نگویی قرآن زبان ندارد

**************************

شعر[9]

تا آبشار زلف تو را شب نوشته اند

مارا اسیر خال روی لب نوشته اند

در اعتکاف گیسوی تو سال های سال

مشغول ذکر و سجده و یا رب نوشته اند

در محضر نگاه الهی تو مرا

در خیل نوکران مهذب نوشته اند

شبهای جمعه که دل من مست کربلاست

ازاشتیاق وصل لبالب نوشته اند

با یک نگاه مادرت اینجا رسیده ایم

با این دلی که فاطمه مذهب نوشته اند

«از هرچه بگذریم سخن دوست خوش تر است[10]»

مارا فدای دلبر زینب نوشته اند

من را که بی قرار حرم می کنی بس است

اصلا مرا غبار حرم می کنی بس است

شرط نزول کوثر رحمت دعای توست

اصلاً تمام خلقت عالم برای توست

بالاتری ز درک تمام جهانیان

وقتی که انتهای جهان ابتدای توست

بی حب تو کسی به سعادت نمی رسد

رمز نجات اهل زمانه ولای توست

آسوده خاطران هیاهوی محشریم

وقتی رضای حضرت حق در رضای توست

فردوس ماست تا به ابد روضة الحسین

تنها بهشت اهل ولاکربلای توست

در آستانة تو کسی نا امید نیست

صحن امیر علقمه دارالشفای توست

 ازابتدای صبح ازل فضل میکنی

ما را گدای دست اباالفضل می کنی

 وقتیکه هست دوش نبی آسمان تو

یعنی تو از پیمبری و او از آن تو

فرزند خویش را به فدای تو کرده است

بسته ست جان حضرت خاتم به جان تو

معلوم کرد نزد همه حرمت تو را

با بوسه های دم به دمش بر دهان تو

فرمود هفت مرتبه تکبیر عشق را

تا بشنود ترنم عشق از زبان تو

 آوای«من أحب حسینا»وزیده است

هر روز پنج مرتبه از آستان تو

 ما ازدرحسینیه جایی نمی رویم

هستیم تا همیشه فقط در امان تو

هر شب نشسته فطرس اشکم به راه عشق

آنجا که صبح می گذرد کاروان تو

این اشکها برای دلم توشه می شود

اذن طواف مرقد شش گوشه می شود

از همان روز که از دامن مادر زادم

بود زخمت به جگر نعمت مادر زادم

بوده ام هیچ و همه بود و نبودم از توست

آن زمانی که نبودم به غمت دل دادم

سالها بود که در بند تعلق بودم

از زمانی که اسیر تو شدم آزادم

هرچه دارم همه از پاکی مادر دارم

رحمت حق به روانش که حسینی زادم

پیش از آنی که پدر جانب مکتب بَرَدَم

الف قامت عباس تو شد استادم[11]

*****************************

سرود[12]

داره میاد بوی گل شقایق        شده شب دیوونه های عاشق

منم و دل دم ساحل دریا           دو سه شبه منتظر یه قایق

قایقی که مارو به دریا می کشونه         ما رو به کشتی نجاتت می کشونه

حضرت صدیقه ی طاهره نذرت آقا           وان یکاد آیة الکرسی می خونه

دارم پر رهایی      تو دلم غم نداره جایی      

به دور تو پر حور و پری همه مشغول گدایی

آروم و قرارم حسین بن علی        ماه شب تارم حسین بن علی

دار و ندارم حسین بن علی

دارم همه ش یه آرزو تو سینم           دوباره اون حرمتُ ببینم

می خوام ازت تا که بیام ای آقا      رو به روی ضریح تو بشینم

قبله نگو قبله ی من ایوون طلاته                          آخر آسمون همون پایین پاته

هرکی میره خونه ی بخت خوشبخت شه اما     خونه ی بخت من فقط کرب و بلاته

با شهپر فرشته   روی قلبم خدا نوشته        

کرب و بلا نگو  بگو خود خود خود خود بهشته

آروم و قرارم حسین بن علی        ماه شب تارم حسین بن علی

دار و ندارم حسین بن علی

*******************

سرود[13]

امشب تو بین الحرمین خبر عشقه      فاطمه مادر و علی پدر عشقه

اگه دستبه دعا بگیریم      قول کرب وبلا بگیریم

مثل فطرس شفا بگیریم      

بخدا چی بهتر از این    که زیارت بشه تضمین

زیارت شاه کربلا آرزومه آرزومه آرزومه

خدا میدونه اسم شما توگلومه توگلومه توگلومه

اسفند می سوزونه براش زینب عقیله      ساقی مارو دوست دارن از هر قبیله

بزنید نغمه ی یا هو     بکشید کوچه رو جارو

شفا می خوام علمش کو     

علم فرزند حیدرشیر نَر مانند حیدر

الهی به زیر قدمات من بمیرم من بمیرم من بمیرم

توی ضریح قاب چشات جابگیرم جابگیرم جابگیرم

از کربلاپر بگیریم راهی شیم مدینه     امامی که معروف به قبله نشینه

ذکر هر روزتُ عشقه      سحر و سوزتُ عشقه

نماز و روزه اتُ عشقه     

 دلمُ پرنده کردیوقتی به من خنده کردی

نوای دل دیوونه ام ذکر عرفانی یا زین العباده

آرزومه یک سحر بیام تا مدینه یک سفر پای پیاده

******************************

سرود[14]

دیوونه ی دیوونم می خونم       نغمۀ دل آگاهالسلام علیک یا اباعبدالله

از زمین تا به ثریاتادل سفیدِابرا   دشت و کوه دامن و صحرا

خشکی و جنگل و دریا         هرچی که هست توی دنیا

حال مجنون حال لیلا

انگار امشب یه جور دیگند        همه دارن ذکرتُ میگن

گلایی که تو گلدونه     صدا دونه های بارونهدل دیوونه ها می خونه    

یا حسین یا حسین

دوباره شب مهتابه      نور خدا داره می تابهشب تولد اربابه    

یا حسین یا حسین

حسین حسین بخدا دل تو دلم نیست

حسین حسین عاشقم دست خودم نیست

دیوونه ی دیوونم می خونم       نغمه ی دل آگاهالسلام علیک یا اباعبدالله

برای دلای شیدااومده حضرت آقا        به روی دامن زهرا    دمیده خورشید مولا