حاج آقا مجتبی تهرانی(ره): خدا مایل نیست که ما از سر سفره او بلند شویم
آیا می‌شود خداوند آداب مهمانی را به پیامبر بیاموزد و بعد، نعوذبالله خودش عمل نکند؟...
وارث: فرض کنید به این میهمانی دعوت نشده ایم؛ اصلا دعوت برای اولیای خاص خدا. ما بی دعوت آمده ایم. آداب مهمان نوازی این است که آنچه در اختیار دارد برای ما بذل کند... اصلا جای سوال نیست ... خدا باید اصرار کند که از این غذاها بخوریم و خداوند هر چه بیشتر از او بخواهیم، بیشتر ما را دوست خواهد داشت و خوشحال‌تر می شود ... خدا اصلا مایل نیست که ما از سر این سفره بلند شویم... اگر خواستیم خودمان برویم هم خدا باید بیاید ما را بدرقه کند...
سلام علیکم
جملات بالا فرازهایی از جملات مرحوم حاج آقا مجتبی است در تاریخ ۱۳ بهمن ۷۵. آماده سازی اش در حد توان و زمان و بضاعت محدود من است. برای همین ممکن است حرفه ای نباشد. عفو بفرمایید. به بزرگیتان ببخشید. موضوع صحبت در آن شب قدر نورانی آداب مهمان نوازی بود. بخشهایی از آنرا گزینش کردم. لطفا گوش کنید. ترجیحا در یک خلوتی و فراغتی. داریم می رویم به مهمانی بزرگ. چند روز دیگر بیشتر نمانده است. یکی دو پیچ دیگر را پشت سر بگذاریم می رسیم به همان منزلی که دعوتمان کرده اند. بیایید به هم کمک کنیم تا آماده شویم. برای هم دعا کنیم. برای هم استغفار کنیم. برای هم آبرو کسب کنیم ...
همدیگر را حلال کنیم...
/ف.م214