کلام توبیخ گونه حضرت علی(ع) به مذمت کننده دنیا

* حق فقرا در اموال ثروتمندان
در روایاتی از امیرالمومنین (ع) حضرت به مذمت تجمیع ثروت پرداخته و فرموده است:
«خداوند سبحان در دارایی های توانگران روزی فقیران را واجب گردانید. پس فقیر گرسنه نماند، مگر به سبب آنچه توانگری به او نداده است و در روز رستاخیز خداوندی که بزرگ است بی نیازی او، ایشان را از این کار مؤاخذه می نماید.» (نهج البلاغه ، کلمات قصار) حقیقت این است که مراد از این روایات اموالی است که تکالیف مالی آن مانند خمس و زکات و... ادا نشده و مردم را به پرداخت آنها دعوت می کند. یعنی وقتی خمس و زکات مالت را ندادی حق فقرا را پرداخت نکرده ای.

** بنده درهم و دینار ملعون است
از طرفی مال و ثروتی مذموم است که فرد بنده و دنباله روی آن باشد. وگرنه حتی مال فراوانی که صاحبش آن را در جهت بندگی و تحصیل رضایت خدا صرف کند نه تنها مذموم نیست که بسیار هم پسندیده است. لذا رسول خدا می فرماید: «کسی که بنده ی درهم و دینار باشد ملعون و از رحمت خدا به دور است.» (کافی، ج ۲، ص ۲۷۰)

*** کلام توبیخ گونه حضرت علی(ع) به مذمت کننده دنیا
پس اصل مال و ثروت در اسلام مذموم نیست، بلکه از آن جهت که وسیله و ابزاری است برای رسیدن به آخرت ممدوح و پسندیده است. از این رو است که هنگامی که حضرت علی (ع) مردی را مشاهده کرد که دنیا را مذمت می کرد، در کلامی توبیخ گونه به او فرمودند: «آیا تو در دنیا جرمی مرتکب شده ای یا دنیا به تو جرم کرده است...!» (نهج البلاغه، خ ۱۳۱)

منبع: تراز

/1102001307