حجت الاسلام کرمی: ضرورت حضور در مجالس اهل بیت (ع)+ گزارش تصویری

کد خبر: 45035
مراسم شب سیزدهم صفر با سخنرانی حجت الاسلام شیخ مصطفی کرمی و مداحی حاج سعید حدادیان ، حاج محمد رضا طاهری، کربلایی محمد حسین حدادیان و دیگر ذاکرین اهل بیت علیهم السلام در حسینیه آیت الله حق شناس برگزار شد
وارث: مراسم شب سیزدهم صفر با سخنرانی حجت الاسلام شیخ مصطفی کرمی و مداحی حاج سعید حدادیان ، حاج محمد رضا طاهری، کربلایی محمد حسین حدادیان و دیگر ذاکرین اهل بیت علیهم السلام در حسینیه آیت الله حق شناس برگزار شد. 
در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام کرمی را می خوانید : 

حجت الاسلام کرمی:
شبهه حضور در مجالس عزاداری

ابزار را به روز استفاده کردن چیزی است که در روایات ما هم سفارش شده است. شبهه به وجود آورده اند که انسان باید یک مقدار جلو بیاید و با ابزاری که هست بیشتر استفاده کند. پس نیازی نیست به هیئت بیاید و می تواند متن سخنرانی یا صوت آن را در سایت ها و فضای مجازی گوش بدهد.

جواب این است که اثر حضوری در مجالس اهل بیت علیهم السلام با فضای مجازی قابل جبران نیست. امروز این مطلب ثابت شده است که مقدم بر فعل فاعل مرید (فاعل مرید یعنی کسی که فعل را از روی اراده و اختیار انجام می دهد منظور انسان است.) اگر بخواهد کاری را انجام بدهد مقدم بر حرکت چند اتفاق مهم در مکانیزم نفسش محقق می شود که مرحله پنجم فعل است.

همین که از خانه راه افتادید و پای منبر نشستید 4 اتفاق در حرکت شما بوده است. اتفاق اول این است که آمدن را تصور کردید. آیا انسان بر همه تصوراتش اقدام می کند؟ خیر. انسان روی خیلی چیزها فکر می کند برای اینکه اقدام صورت بگیرد باید یک اتفاق دیگر هم بیفتد باید احتمال به منفعت بدهد تا حرکت کند.

پس اتفاق دوم این شد که در تصورش بداند که آن کار، کار مفیدی است. اینکه اینجا آمده اید چیزی را لحاظ کرده اید که آمده اید. اتفاق سوم این است که انسان باید به آن کار میل و رغبت پیدا کند. اگر میل و گرایش نباشد آن کار را انجام نمی دهد.

اتفاق چهارم اراده است. یک معتادی ممکن است وضعیت خودش را ببیند ولی برای ترک کردنش کاری نکند این برای این است که اراده ندارد. اراده که کرد مرحله پنجم، حرکت است.

دو مورد اول را حوزه اندیشه می گوییم. تامین حوزه اندیشه چه از نظر ماده و هیئت به همین مسئله ای که ما می گوییم مربوط می شود. اگر انسان را به یک ماشین تشبیه کنیم چراغ این ماشین عقل است. حب و بغض کار عقل نیست. ما می توانیم با خواندن و نوشتن راجع به عاشورا و نهضت امام حسین علیه السلام تحقیق و تفحص کنید ولی نهایتا تصور و تصدیق به این تشبیه می رسید که حضرت حسین علیه السلام یک حرکت مبتنی بر اصول ارزشی انجام داد و برای تطهیر جامعه از ارزش های جاهلی و احقاق ارزش های اسلامی قیام کردند ولی آیا این ها کافی است برای حرکت انقلابی کردن برای رفتار مصلحانه داشتن؟ چراغ ماشین در امتداد راه شما را کمک می کند که در تاریکی به گاردریل نخوری.

عقل آن قوه ای در درون انسان است که با تشخیص استیفاء مصالح می کند. برای قلب انسان موضوع سازی می کند. تحقیق کردن انسان را تحریک نمی کند. باید در حوزه عواطف و احساسات و قلب انسان باید یک اتفاقاتی بیفتد. باید تحرکاتی صورت بگیرد تا انسان متوجه شود.

ما در این مجلس نیامده ایم که چیز جدیدی یاد بگیریم. باید یک فاکتورها و عوامل محرکی باشد تا فضایی برای تحریک عواطف و احساسات ایجاد شود. همین پارچه های مشکی و معماری حسینی انسان را آماده می کند.

در خیلی از مساجد بازار از معماری و دیزاین آنجا بدون روضه خواندن عواطفتان تحریک می شود و شروع به گریه کردن می کنید. این ها مربوط به حوزه انگیزه است و فقط در جایی که اجتماع معنوی صورت می گیرد وجود دارد. حال خوب به دیگران منتقل می شود. اینکه می گویند بروید و علم را از اهلش بگیرید برای این بود که صاحب اثر اگر به شما سخنی بگوید برای کلامش نیست، برای اثر است.

برای همین است که این همه به برقراری این مجالس سفارش شده است. ملائکه برای اینکه زیر پای شما را فرش کنند دعوا می کنند. حضور حضور عجیبی است ما نمی دانیم همین که اینجا نشسته ایم چه چیزی نصیب ما می شود. اگر کسی در اروپا باشد و خبر ناگواری را به او برسانند او آنجا خبر را می شنود ولی شنیدن آن خبر برای ظهور و بروز عواطفش کافی نیست. وقتی خودش را نشان می دهد که حجله را دم در می بیند و می بیند خواهر و برادرش و خانواده اش متعلم و متاثر هستند احساساتش به جوش می آید.

ما غیر از علم و آگاهی یک چیزی می خواهیم که در درونمان انقلابی ایجاد شود. اینکه تشخیص بدهید نظام نظامی است که غیر مرزی است و مبتنی بر اصول است ممکن است کار دانشگاه باشد ولی اقدام مصلحانه کردن کار دانشگاه نیست. انقلاب کار سرودهای مهیج است، محیط اثر می گذارد. انسان تحت تاثیر عوامل محیط خودش حرکت می کند. آدم بی دل و جرات را در فیلم نشان می دهند که به خط مقدم جبهه می رود و آر پی جی هم دستش می گیرد. واقعا همین است. فضا انسان را دگرگون می کند.

حضرت موسی علیه السلام وقتی در کوه طور بود می دانست که مردم گوساله پرست شده اند، وقتی که برگشت و از نزدیک دید آنجا بود که به برادرش گفت: امر مرا عصیان کردی؟ مگر نگفته بودم مواظب نظام ارزشی و چارچوب اخلاقی باش. هارون گفت: نزدیک بود مرا بکشند و در شرایط تقیه، حفظ وحدت را مقدم دانستم تا خودت برگردی.

دهه اول محرم فضای شهر ما عوض میشود. این حال معلول فضایی است که در شهر ما ایجاد شده است. پیاده روی اربعین بزرگ ترین همایش در کره زمین است. تبلیغ عجیبی برای مذهب تشیع است که چندین میلیون انسان به سمت مزار انسانی می روند که بر اساس آرمان هایش قیام کرد و در این راه کشته شد. ایشان ثابت کرد که حق در جامعه گم نخواهد شد و بقای حقیقی با اهل حق است.

کسانی که نمی روند حالات سخت روانی پیدا می کنند. اگر با یک لائیک صحبت کنید برایش عجیب است که شما چرا در این شرایط هستید برای پیاده روی نرفتن. واقعا اثر حضور اثر دیگری است.

امام رضا علیه السلام به ریان بن شبیب فرمودند: «من جلس مجلسا یحیی فیه امرنا، لم یمت قلبه یوم یموت فیه القلوب»1هر کس در مجلسی که در آن ذکر ولایت و احادیث ما می‌شود، بنشیند، و علوم ما را یاد بگیرد و به دیگران یاد بدهد، دل او نمی‌میرد در روزی که همه دلها مرده‌اند.

/1102101304

 حجت الاسلام کرمی:

پی نوشت:

1.     

عیون الاخبار الرضا(ع)،ج 1، ص 294