مصداق «لباس شهرت»
گناه بی‌حجابی و بدحجابی
باید قبول کنیم که در دنیای امروز ما هر چیز حق و صحیحی، آنقدر مشابهات تقلبی پیدا کرده است که گاهی باعث به وجود آمدن شک و تردید در اصل آن کار حق می‌شود. حجاب نیز یکی از این موارد درست و بر حق است. عدم رعایت پوشش مناسب اسلامی در اجتماع، گناه بزرگی است که مقدمه انجام گناهان فراوان دیگر در جامعه و نیز باعث از بین رفتن فضای امن و ایمان، سلامت و اسلام در اجتماع می‌شود. دنیای امروز دنیای مُدپرستی و ظاهر آرایی است در حالی‌که کمتر به خطرات این ظاهرگرایی دقت می‌شود.
از امام علی(ع) روایت شده که فرمودند:
«یَظْهَرُ فِی آخِرِ الزَمَانِ وَ اقْتِرَابِ السَاعَةِ وَ هُوَ شَرُ الْأَزْمِنَةِ نِسْوَةٌ کَاشِفَاتٌ عَارِیَاتٌ مُتَبَرِجَاتٌ مِنَ الدِینِ دَاخِلَاتٌ فِی الْفِتَنِ مَائِلَاتٌ إِلَى الشَهَوَاتِ مُسْرِعَاتٌ إِلَى اللَذَاتِ مُسْتَحِلَاتٌ لِلْمُحَرَمَاتِ فِی جَهَنَمَ خَالِدَات [1]
در آخرالزمان نزدیک به قیامت زنانى ظاهر می‌شوند: بىحجابان برهنگان، خود آراستگان براى غیر شوهران، رها کردگان آئین، داخلشدگان در آشوب‌ها، قائلان به شهوات و مسائل جنسى، شتابکنندگان به سوى لذات و خوشگذرانىها، حلال شمارندگان محرمات الهى، و واردشوندگان در دوزخ». خالد در جهنم هستند؛ یعنی کسانی که وارد جهنم می‌شوند و از آن خارج نخواهند شد! گاهی حجاب به شکلی هست که انگار نیست و این از گناهانی است که در روایات اهل بیت علیهم‌السلام به آن اشاره شده است.
پوشیدن هرگونه لباسی که عرفاً مهیج است و جلب توجه نامحرم می‌کند حرام است چه برای زن و چه برای مرد. (امام خمینی، با استفاده از استفتاء از کتاب احکام بانوان، ص37)
براساس نظر مراجع عظام: امام، اراکى، بهجت، خامنه‌اى، سیستانى، فاضل، گلپایگانی و مکارم؛ گاهی ممکن است روسرى، مانتو، و مقنعه یا کفش خانمی به گونه‌ای باشد که جلب نظر نامحرم کند و مهیج باشد که در این صورت پوشیدن آن جایز نیست.
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند:
«صِنْفانِ مِن أَهْلِ النارِ لم أَرَهُما بعدُ، قومٌ معهم سِیاطٌ کأَذْنابِ البَقَرِ یَضْرِبُون بها الناسَ، و نساءٌ کاسِیاتٌ عارِیاتٌ مائِلاتٌ مُمِیلاتٌ، رُؤُوسُهنَ کأَسْنِمةِ البُخْتِ المائِلَةِ، لا یَدْخُلَن الجنَة و لا یَجِدْن رِیحَها، و إنَ رِیحَها لَتُوجدُ من مَسِیرَةِ کذا و کذا؛ و هنَ اللَاتی یَمِلْنَ خُیَلاءَ و یُصْبِینَ قلوبَ الرِجالِ؛ [2] دو گروه از دوزخیان هستند که [همچون] آنها ندیدهام، گروهى که تازیانههایى چون دم گاو با خود دارند و با آن مردم را مىزنند و زنانى نیمه عریان،که خود بىراهند و دیگران را هم از راه بىراه مىکنند، سرهایشان مانند کوهان شتر «بختى» متمایل است، وارد بهشت نمىشوند و بویش را در نمىیابند، حال آنکه بویش از چنین و چنان مسیرى قابل درک است و آنها زنانی هستند که به عشوه‌گری و افاده میل دارند و دل‌های مردان را مایل به هوا و هوس می‌کنند».
نتیجه حجاب باید کنترل نگاه و به تبع آن کنترل شهوت‌ها بر طبق احکام اسلامی باشد؛ حال آنکه حجاب‌هایی که به عنوان مُد روز کم‌کم وارد فضای جامعه اسلامی می‌شوند دقیقاً هدف و نتیجه‌ای بر خلاف نتیجه مورد نظر از حجاب را باعث می‌شوند.
مانتوهای پشت‌نویسی شده و شلوارهای پاره و اقسام لباس‌های زننده دیگر که به جای این که نگاه مردهای آلوده را از خود دور کند؛ نگاه‌های سالم و پاک را نیز به سمت شهوت می‌کشاند و چه بی‌انصافی و گناهی بزرگتر از این که کسی فضای جامعه اسلامی را به شهوت و انحرافات اخلاقی آلوده کند؟!
لباسی برای بی‌حیای
استفاده از لباس‌هایی که نه تنها دورکننده نگاه نامحرمان نیست؛ بلکه چشم‌ها را خیره کرده و نگاه را در جست‌وجوی لذایذ جنسی بدن زن به چراگاه شیطان می‌برد، آیا حجاب است؟
دین اسلام نسبت به لباس پوشیدن دقت ویژه‌ای دارد حتی آداب خاصی برای استفاده از لباس نو دارد که به یک نمونه آن اشاره می‌کنیم.
از امیر مؤمنان علی علیه‌السلام نقل شده که فرمودند: «وقتى خداوند به مؤمنى لباس نویی دهد باید وضو بگیرد و دو رکعت نماز بخواند در هر رکعت سوره حمد و توحید و آیة الکرسى و انا انزلنا را بخواند، بعد خداوندى را که عورت او را پوشانیده و او را در میان مردم بیاراسته سپاس گوید و «لا حول و لا قوة الا باللَه» بسیار گوید، که در این صورت در این لباس گناه نخواهد کرد و به تعداد تار و پود لباس فرشتهاى برایش خواهد بود که براى او تقدیس و استغفار نماید و بر او رحمت فرستد».[3]
لباس اثر خاصی بر رفتار و اعمال انسان دارد و حتی می‌تواند انسان را از خطاها و گناهان تا حد زیادی بازدارد و یا بالعکس می‌تواند انسان را به گناه وادار کرده و یا زمینه گناه را برای او و دیگر افراد جامعه به بارآورد. مثلاً کسی که لباس یک پلیس را پوشیده است قطعاً خودبه‌خود نسبت به مقررات و قوانین مراقبت بیشتری پیدا می‌کند و دیگران نیز با دیدن او به تبعیت از قانون سوق می‌یابند.
البته گاهی هم لباس و نحوه پوشیدن آن نوعی دعوت به گناه است. وقتی لباسی بدن را به طور کامل نمی‌پوشاند و یا بدن‌نماست و یا برجستگی‌های بدن را نشان می‌دهد، دقیقاً لباسی برای بی‌حیایی است؛ نه حجابی برآمده از حیا و برای حیا!
راهکار
مسلماً یکی از وظایف حکومت اسلامی ایجاد و حفظ و حراست از فضای معنوی و سالم اجتماعی است. فهم این مطلب از طرف عموم مردم و به دنبال آن؛ مطالبه عمومی امنیت فرهنگی در ابعاد مختلف از جمله حجاب اسلامی باعث خواهد شد تا حکومت نیز با پشتوانه اجتماعی مناسب هیچ‌گاه نتواند سیاست خود را در زمینه حجاب تغییر دهد و یا نسبت به آن کم‌توجه شود. در این مسیر حضور همه متدینین جامعه به خصوص در فضای مجازی برای پررنگ کردن و رسمیت بخشیدن همه‌گیر به حجاب اسلامی بسیار مؤثر و لازم است.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. من لا یحضره الفقیه، ج3، ص390.
[2]. تاج العروس من جواهر القاموس، ج15، ص 708.
[3]. مکارم الأخلاق(ترجمه میرباقرى)، ج1، ص192.
[4]. عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج2، ص10.
/1102001307