اصل حسد يک وضعيت نفسانى و روانى است
وارث: الَّلهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِن غَلَبَةِ الحَسَد
نقطه عزيمتش عبارت است از حزن و اندوه و ناراحت شدن، هنگامى که با ديدن نعمت ديگرى، انسان اندوهگين شود، در مرحله بعدى، به نقطه اى مى رسد که شخص آرزو و تمنا مى کند نعمتى که در اختيار آن شخص است، از بين برود. اين تمناى زوال نعمت، بر اثر غلبه حسد است.
اينکه امام مى فرمايند:(غَلَبَةُالحَسَد)، وقتى است که آن حزن و اندوه برسد به نقطه آرزوى زوال نعمت. به اينجا که رسيد، حسد غلبه کرده و بيشتر بزرگان ما وقتى که حسد به اين نقطه رسيد، مى گويند جزء فهرست گناهان محسوب مى شود.
برگرفته از شرح دعاى هشتم صحيفه سجاديه