شعر/هوای قم شبیه مشهد است با حضور تو...
سمانه روشنایی
چقدر غصه داشته که پشت در گذاشته
کسی که بر ضریح نقره تو سر گذاشته
بپرس از نگاه خیره‌ای که سال‌ها به توست
چه روزهای سخت را که پشت سر گذاشته
قدم زدم میان صحن تو! همین قدم زدن
همیشه روی شعرهای من اثر گذاشته
نگاه می‌کنم به آسمان گنبد طلا
که روی شانه‌های شهر بال‌وپر گذاشته
اسیر ترس شب شدن خیال تلخ گم‌شدن
چراغ‌های روشن حرم مگر گذاشته؟
هوای قم شبیه مشهد است با حضور تو
خوشا به حال‌آنکه پا در این سفر گذاشته
شکسته می‌شوم به صحن آینه که می‌رسم
خدا کنار هم چقدر چشم تر گذاشته
خدا محبت تو را درون سینه‌های ما
به پاس گریه‌های مادر و پدر گذاشته