روزگاری بر امت پیامبر (ص) می رسد که عاقبت به خیری حکم کیمیا پیدا می کند
بازخوانی نگرانی های پیغمبر
پیامبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم در اواخر عمرشان شاهد سلسله اتفاقاتی بودند. نفاق، ریا، رفاه زدگی امت را می دیدند و نگرانی هایی در ذهنشان ایجاد می شد.
حضرت فرمودند: امت من بعد از من بافتنه هایی مواجه می شوند که مانند تکه های تاریک شب است. (مانند شب تار ابری). که باعث می شود تشخیص راه، از چاه بسیار دشوار می شود.
این فتنه باعث می شود افراد صبح که از خانه خارج می شوند مومن هستند و شب کافر به منزل باز میگردند. در این دوران هر کسی با ایمان از دنیا برود ملائکه یرت می کنند. حتی حضرت تعبیری از دین داری در دوران بعد از خودشان داشتند و آن اینکه: در این دوران دین داری مانند نگه داشتن تکه ای از آتش در کف دست می ماند.
حضرت فرمودند: می رسد روزی که در بین امت من قرآن هست، اما نه برای تلاوت. اکنون قرآن بر سر طاقچه است، برای سفره هفت سین است، برای رد شدن مسافر است و نه برای تلاوت کردن.
تلاوت با قرائت فرق دارد، تلاوت قرآن یعنی خواندن بدون غلط و عمل به مفاهیم، کسی که قران می خواند اما به آیه تطهیر عمل نمی کند، امامت علی علیه السلام را قبول ندارد مورد لعن است.
پیامبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم ابوسفیان را نفرین نکردند، اما در قیامت از امت خود با این عنوان شکایت می کند: خدایا امت من قرآن را در بین خودشان مهجور رها کردند.
به یاران امام زمان(عج) اضافه کنیم
باید برای ما مسئله باشد که چرا جوانان به مسجد نمی آیند. قرار است این پرچم روی دوش چه کسی قرار بگیرد؟
رسول خدا وقتی وارد مسجد می شدند و متوجه غایبان می شدند، غصه می خوردند. تا به حال شده هم هیئتی ات به مسجد نیاید و به او تماس بگیری وجویای احوالش شوی؟ دنبال این باشیم که به یاران امام زمان(عج) اضافه کنیم.پاگر جوانانی را میبینی که اهل نیست، تو به او سلام کن راه هیئت را به او نشان بده، اگر او بیاید و نمک گیر امام حسین علیه السلام شود برای تو کافی است. عاقبت به خیر می شوی.
در زمان پیغمبر صل الله علیه و آله وسلم مسجد قلب تپنده ملت بود. مردم تا زمانی که کاسبی آن ها بچرخد برایشان مهم نیست که دینشان از دست می رود، ایمانشان از دست می رود. در حالی که خوبان عالم برای مسجد، برای هیئت، برای دین دغدغه داشتند.
خصوصا در این روزگاری که پیامبر صل الله علیه و آله وسلم برای ما پیش بینی کردند و فرمودند: روزگاری می رسد که با ایمان از دنیا رفتن کار بسیار سختی می شود. در این دوران ما نباید دغدغه عاقبت بخیری داشته باشیم؟
از امام خمینی (ره) پرسیدند اگر برای شما از عالم بالا نامه ای بیاید و بخواهند چیزی درون آن بنویسید که اجابت شود چه می خواهید؟ امام فرمودند: در این نامه چیزی نخواهم نوشت جز این که خدایا عاقبت روح الله را ختم به خیر کن. روزگاری بر امت پیامبر صل الله علیه و آله وسلم می رسد که عاقبت به خیری حکم کیمیا را پیدا می کند.
چه کنیم که عاقبت به خیر شویم؟
قرآن می فرماید: مهمترین عامل عاقبت به خیری، تقوا است. متقین کسانی هستند که مدام با خود تکرار می کنند در مقابل هفت دوربین زندگی می کنی و حواست جمع باشد. اگر به این باور برسیم از چهار چوب فرمان های الهی خارج نخواهیم شد.
یکی از این هفت دوربین زمین زیر پای ما است. امام صادق علیه السلام فرمودند: زمین در قیامت گزارش میکند که خدایا بنده تو در فلان نقطه و فلان ساعت، این کار را انجام داد. به همین دلیل می گویند، مکان نماز خواندتان را مدام تغییر دهید تا در اخرت نقاط زیادی از زمین به نماز خواندن شما شهادت دهند.
