امام صادق علیه السلام چه موقع هایی گریسته اند؟

که چند نوع گریه وجود دارد:

۱.گریه در خلوت؛که معمولا در دل شب اتفاق می افتد که درحال سخن گفتن با خدا یا از خوف یا از شوق لقا خداوند معمولا در اعمالی مثل نماز شب سفارش شده است.

۲.نوع دیگری از گریه ها هم در جمع به صورت اختیاری یا غیر اختیاری اما با هدف اتفاق می افتد.

به عنوان مثال امام صادق علیه السلام زمانی که پدرشان به شهادت رسیدند بلند بلند و در جمع گریه کردند و همچنین زمان از دادن مادرشان،با هدف نشان دادن و فهماندن ارزش و اهمیت پدر و مادر برای آن زمان و آن مردمان.

در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فردی به پیامبر گفتند گره در کارم افتاده چه کنم؟

پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموند برو و از والدینت درخواست کن تا برایت دعا کنند گفت والدینم رو از دست دادم فرمودند برو و بر سر مزارش گریه کن گفت مزار و نشانی از آنها ها معلوم نیست فرمودند بروی خاک دو قبر بکش و بالا سر آنها گریه کن.

حتی شکل و ماکت قبر پدر و مادر هم اهمیت و ارزش دارد.

همچنین آنها در غم فرزندانشان بسیار گریه می کردند.

آن زمان اصلا گریه برای فرزند مرسوم نبود حتی بعضی ها آن را ننگ می دانستند اما امامان می خواستند عاطفه و ابراز عاطفه را در جامعه نهادینه کنند.

گریه ی در غم از دست دادن دوستانشان بخاطر رسیدن به همین هدف بود.

آنها انسان کامل هستند قطعا در این صفت هم از کمال آن برخوردارن،اوج عاطفه در آنها وجود دارد که باید ابراز شود.

توصیه شده که مرد به همسرش عاطفه اش را حتما ابراز کند حتی گفته اند اگه دوستت را دوست می داری به آن بگو و عاطفه ات را ابراز کن و هم بر زمان هم در اعمالت آشکار کن.

پیامبر هم همینطور بودند در بعضی از اوقات علت دوست داشتن فرد رو هم بر زبان و در جمع می گفتند.

امام علی علیه السلام فرمودند من در زمان قدیم فردی را بسیار دوست می داشتم به دلیل اینکه دنیا در چشمش کوچک بود و او در چشم من علی بزرگ.

امام حسین علیه السلام هم در کربلا عاطفه اش را ابراز کرد هم به غلامش هم به رفیقش و هم به بنی هاشم بالای سر آنها می رفت و گریه می کرد.