چرا ائمه به داستان کربلا که حدیث نامکرر است، آنقدر تاکید داشتند؟ 

متن سخنرانی شب اول ماه محرم حجت الاسلام والمسلمین رفیعی در هیات رزمندگان اسلام قم (سال 1397) به شرح زیر می باشد:

*کربلا محدود به چیزی نیست 

کربلا نه متعلق به جغرافیای خاصی ست و نه ملت خاصی. بلکه کربلا فرا ملیتی ست. فرا جغرافیایی و فرا زمانیست. حادثه ای جهانیست. حتی فرا دینی نیز می باشد زیرا خیلی از غیر مسلمان ها سر سفره سیدالشهدا نشسته اند. در زمان امام صادق و امام باقر علیهما السلام، یکی از اصحاب ایشان، شخصی بود به نام فضیل که کتابی به نام تسمیه من قتل مع الحسین( یعنی اسم کسانی که با امام حسین علیه السلام شهید شدند) دارد. ایشان نام صدوهفت شهید را در این کتاب نام برده اند. و نکاتی نیز راجع به شهدا و کربلا ذکر کرده اند. 
نکته اول؛ کربلا تنوع جنسیتی دارد. شش ماه و هفت و پنج سال که علی اصغر و حبیب بن مظاهر می باشد. 
نکته دوم؛ تنوع نژادی هم دارد. ایشان می فرماید که شهدای بنی هاشم بیست نفر هستند. چون مسلم و خود امام حسین علیه السلام را هم اضافه کرده اند. قبایل بنی اسد و بنی کلاب نیز در کربلا بوده اند. 
نکته سوم؛ تنوع فردی هم دارد. برخی از زنان نیز بعنوان شهید در کربلا اسمشان ذکر شده است. 
نکته چهارم؛ تنوع جغرافیایی هم در کربلا وجود دارد. یکی از کوفه، یکی از بصره، یکی از مدینه و …. می باشد. 
یعنی نمی شود کربلا را به سن خاص، جنسیت خاص، نژاد خاص، فرد خاص و جغرافیای خاص محدود کرد. 

*عزاداری امام حسین علیه السلام

قبل از نبرد سیاسی و اقتصادی، نبرد روانی ست. می گویند هزینه و مخارج محرم را به فقرا بدهید. اتفاقا ما از همین عزاداری سیدالشهدا یاد گرفته ایم که به فقرا کمک کنیم. امام صادق علیه السلام هشتصد درهم به یاران خود دادند و فرمودند به مدت ده سال در منا برای امام حسین علیه السلام مجلس عزاداری برپا کنید. مهم ترین مساله ای که در این زمان وجود دارد شایعه پراکنی ست و مهم تر از آن شایعه پذیری ست. شایعه کردند امام حسین علیه السلام از دین خارج شده است. شخصی در دروازه شام به امام سجاد علیه السلام گفت خداراشکر که خدا مردان شما را کشت. برای اینکه با علی بجنگند باید شایعه کنند که علی نماز نمی خواند. در جنگ صفین رسما شخصی به هاشم مرقال گفت امام شما نماز نمی خواند. امروزه جنگ روانی بسیار حساب شده است. به همین دلیل از برخی ها که انتظارش را ندارید می شنوید که می گوید چرا اربعین، چرا مجلس عزاداری و …. حداقل این بوده که دویست سال بعد از کربلا، از امام سجاد تا امام حسن عسگری علیهم السلام برای سیدالشهدا مجلس عزاداری برپا می کردند. 

*چرا ائمه به داستان کربلا که حدیث نامکرر است، آنقدر تاکید داشتند؟ 

گروهی به خدمت امام حسین علیه السلام رسیدند. گفتند ما پانزده بیست نفر باهم بودیم. عده ای پیش معاویه رفتند و گفتند ما با شما نمی آییم. آقاجان ما دور شما بگردیم. ما که آمدیم آنها ما را متهم کردند و گفتند نزد حسین نروید و ما با ملامت و سرزنش آمدیم. امام حسین علیه السلام سرشان را پایین انداختند و بسیار به فکر فرو رفتند. سپس سر خود را بالا آورده و به این چند نفر که پیش خود آمده بودند فرمودند: کوتاه به شما بگویم که هرکس ما را دوست دارد برای دو چیز دوست نداشته باشد. یکی اینکه ما کار اورا راه می اندازیم دوستمان نداشته باشد ( منظور این است که نکند ما ائمه را بخاطر این که حاجتمان را می دهند دوست داشته باشیم). و دیگری بخاطر اینکه احساس فامیلی با ما بکند مارا دوست داشته باشد. ما چنین دوستی را نمی خواهیم. سپس فرمودند باید مارا به خاطر خدا و پیامبر دوست داشته باشید. 
پس اگر کسی با امام حسین رفاقت برقرار کرد این رفاقت خدایی نکرده چه باتوجه و چه بی توجه، باعث نشود که رفاقت با خدا هم کم شود. نگوید که من عزاداری میکنم پس نماز بخوانم که چه بشود. یا ما که عزاداری می کنیم دیگر چرا خمس دهین و روزه بگیریم.
فرمودند: " هر کس مطیع خدا باشد باما رفیق است، و هرکه با خدا درافتد و معصیت کند بغض ما را خواهد داشت ". حب و بغض ملاکشان یک کلمه ست. یعنی حب ما مساوی ست با اطاعت خدا. بغض ما مساوی ست با عصیان خدا. 
کسی به نام سعد که از بنی امیه بود نزد امام باقر رسید و گریه می کرد. اقا علت گریه را پرسیدند. گفت: آقاجان در قرآن کلمه شجره ملعونه آمده است. پیغمبر هم فرموده است که منظور از شجره ملعونه، بنی امیه است. پس اقاجان من که از بنی امیه هستم ملعون و مطرود خواهم بود. آقا فرمودند: شما چه کسی را دوست دارید؟ عرض کرد که شما را. امام فرمود.: " پس تو با ما هستی ". 
سپس امام از قرآن برای این فرد دلیل آورد که حضرت ابراهیم میفرمودند: هر که از من اطاعت کند بامن است. این شخص بسیار خوشحال شد و در تاریخ از او به نام سعد الخیر نام برده می شود. 
پس در قرآن که می فرماید نوح پسر حضرت نوح نیست منظور از لحاظ سببی و نسبی نیست بلکه از لحاظ حب و بغض است. از آنطرف هم شخصی مانند سلمان وجود دارد که رسول خدا فرمود: سلمان از ما است. 

*پنج عامل ماندگاری کربلا 

1- اراده خدا
 خدا خواست همانطور که خدا خواست ابراهیم پیغمبر زن و فرزند خود را تنها در بیابان بگذارد و برود. حضرت ابراهیم در آنجا فرمودند که خدایا محبت این ها را به دل مردم بینداز. این را گفت و رفت. امروزه چقدر مردم منا را به یاد هاجر و زمزم را به یاد ابراهیم و اسماعیل طواف می کنند. خدا خواسته که نام امام حسین علیه السلام بماند. حدیث داریم که : " هرکه حسین و زیارتش را دوست دارد بداند که خدا هم اورا دوست دارد". 
خدا که بخواهد هرکسی را از خود طرد کند، محبت حسین را از دلش خارج می کند. نوکری امام حسین، آقایی عالم است. 

2- اخلاص 
حاج اقای قرائتی فرمودند که حضرت زهرا با خانواده خود سه شب، نان درست کردند که بخورند اما نان ها را یک شب به فقیر ، یک شب به مسکین و یک شب هم به اسیر دادند… در مورد این اتفاق هجده آیه نازل شد و وعده بهشت و جنت به آنها داده شد. چرا؟ چون این کار را فقط و فقط  برای خداوند انجام دادند. 
حال حسین برای خدا جان داده، زن و بچه اش به اسارت رفته اند، جوان و شیرخواره داده. پس خدا به او چه ها خواهد داد. برای سه قرص نان این وعده ها را داده، برای جان چه خواهد داد!

3- جامعیت 
اعتقادات، معاد، توحید و نماز و هرچه و هرچه که می خواهی در کربلاست. یک بعدی نیست.عرفا به عرفانشان، شعرا به شعرهایشان، فلاسفه به فلسفه شان و…. هرکسی که به کربلا نگاه می کند یک چیزی را بدست می آورد. این جامعیتی که دارد باعث ماندگاری شد. 

4- عناصر 
وقتی ظهر خورشید بالا می آید ماه و ستاره معلوم نیست. برخلاف شب که ماه و ستاره نمایان است. ابی عبدالله شمس است. آنقدر ابن شمس پرفروغ شده است که عباس قمر شده و اصحاب نجوم. هرکدام از اینها باید یک حرم برای خود داشته باشند. این ها هرکدام یک نجم هستند منتها در کنار ابی عبدالله که شمس است دیده نگی شوند. 

5- تاکید ائمه بر عزاداری و مجلس 
این وظیفه من و شماست. که باید مجالس عزاداری را برپا کنیم. آنقدر تاکید از طرف ائمه صورت گرفته است که باعث ماندگاری این مجالس شده است. نگذارید دشمن، کربلا را از ما بگیرد. نگذارید اربعین را کمرنگ کند. نگذارید که روابط شما و امام حسین را کم کند. امام حسین جهانی ست و ربطی به عرب و عجم ندارد.