چهارشنبه های وبلاگی/ آن را که عشق نیست، ارزش چیست؟

«إلهي مَنْ ذَا الَّذي ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِكَ، فَرامَ مِنْكَ بَدَلاً، وَمَنْ ذَا الَّذي أنِسَ بِقُرْبِكَ، فَابْتَغي عَنْكَ حِوَلاً» 

يعني اگر كسي شيريني محبت تو را چشيده باشد، به دنبالِ بدلي براي تو نخواهد رفت و غير از تو را دوست نخواهد داشت و اگر كسي با تو انس بگيرد، حالتِ ديگري را غير از انس با تو نمي‏پسندد.

 حضرت سجاد(ع) مي‏خواهد به ما بفهماند آن كساني كه بهره‏اي از محبت خدا نداشته و يا دل به غير از خدا بسته‏اند، براي اين است كه شيريني محبت خدا را نچشيده‏اند. چرا كه اگر چشيده بودند، سراغ چيز ديگري نمي‏رفتند. يعني آنقدر انس با خدا لذيذ است كه اگر كسي با او انس گرفت ديگر نمي‏خواهد از او جدا شود. نشانه اين كه ما دنبال محبت خدا نيستيم، و در صددِ انس با خدا نيستيم هم اين است كه خداوند امر فرموده كه روزي چند دقيقه در پيشگاه او بايستيم و با او انس بگيريم، ولي اين كار برايمان خيلي سنگين است؛ «وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلاَّ عَلَي الْخاشِعِينَ»؛

هستند كساني كه اهل محبت خدا هستند و انس با خدا مانع مي‏شود از اينكه با چيزهاي ديگر انس بگيرند؛ سؤال‏؛ مي‏شود چه كنيم ما هم شباهتي به آنها پيدا كنيم؟ اگر صد در صد هم نه، دست كم مزه‏اش را بچشيم و ببينيم چيست؟....

حضرت آيت الله مصباح يزدي حفظه الله تعالي