چهارشنبه های وبلاگی/ آن را که عشق نیست، ارزش چیست؟
به نامت
ای مونس وحشت زدگان
«إلهي مَنْ ذَا الَّذي ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِكَ، فَرامَ مِنْكَ بَدَلاً، وَمَنْ ذَا الَّذي أنِسَ بِقُرْبِكَ، فَابْتَغي عَنْكَ حِوَلاً»
يعني اگر كسي شيريني محبت تو را چشيده باشد، به دنبالِ بدلي براي تو نخواهد رفت و غير از تو را دوست نخواهد داشت و اگر كسي با تو انس بگيرد، حالتِ ديگري را غير از انس با تو نميپسندد.
حضرت سجاد(ع) ميخواهد به ما بفهماند آن كساني كه بهرهاي از محبت خدا نداشته و يا دل به غير از خدا بستهاند، براي اين است كه شيريني محبت خدا را نچشيدهاند. چرا كه اگر چشيده بودند، سراغ چيز ديگري نميرفتند. يعني آنقدر انس با خدا لذيذ است كه اگر كسي با او انس گرفت ديگر نميخواهد از او جدا شود. نشانه اين كه ما دنبال محبت خدا نيستيم، و در صددِ انس با خدا نيستيم هم اين است كه خداوند امر فرموده كه روزي چند دقيقه در پيشگاه او بايستيم و با او انس بگيريم، ولي اين كار برايمان خيلي سنگين است؛ «وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلاَّ عَلَي الْخاشِعِينَ»؛
هستند كساني كه اهل محبت خدا هستند و انس با خدا مانع ميشود از اينكه با چيزهاي ديگر انس بگيرند؛ سؤال؛ ميشود چه كنيم ما هم شباهتي به آنها پيدا كنيم؟ اگر صد در صد هم نه، دست كم مزهاش را بچشيم و ببينيم چيست؟....
حضرت آيت الله مصباح يزدي حفظه الله تعالي
امام حسن عسکری(ع):
«هرکه با خدا اُنس گرفت، در وحشت از مردم است و علامت اُنس با خدا هراس از مردم است.»
از آنگه که یارم کس خویش خواند دگر با کـسم آشنـــایى نماند
اللهم الرزقنا حبّك و رضوانك و انسك....
--------------
اُنس در لغت به معنای آرام و قرار یافتن قلب بر اثر نزدیک شدن به چیزی است، و در مقابلش وحشت قرار دارد. اما در اصطلاح عرفان و اخلاق، مقصود از اُنس؛ شادی و سرور عاشق است از اینکه غرق تماشای یار گشته و محو تماشای اوست و در این حال، دل متوجه چیز دیگری نیست و آنچه میبیند جمال محبوب خویش است.