روزی در جلسه‌ای که شلوغ هم شده بود، وقتی همه رفتند ایشان به من گفت تو بمان، حال عجیبی هم شد، روضه‌ خوانیدم و گریه کردیم. بعد از روضه‌ای که خواندم به ایشان گفتم یقین دارم شما مشاعر و حافظه‌ات را از دست ندادی، او نیز گفت: به خدا قسم درست می‌گویی.