خیلی عجیبه که ماه رمضان ما، امام زمانی نیست!

چرا نباید ما ماه رمضان که می‌آید یاد یک مناسبت یک ماهه دربارۀ امام زمان بیفتیم؟ خیلی عجیب است که ما ماه رمضان‌مان زیاد امام زمانی نیست. خیلی عجیب است. با اینکه دعای افتتاح را به ما دادند که قرائت کنیم که در دعای افتتاح عالی‌ترین مضامین ولایی و عالی‌ترین مضامین مهدوی در آن وجود دارد. اوج ماه رمضان شب قدر است و شب قدر پروندۀ شما به محضر حضرت ولی‌عصر ارواحنا له الفداه می‌رسد. اوج رمضان دهۀ آخر ماه مبارک رمضان است، دهۀ آخر دهۀ دعای «اللّهمَّ کُن لِوَلیّک» است.

این به خاطر دینداری سکولار است. این به خاطر آن دینی است که قرن‌ها طواغیت خواستند اینجوری باشد که بدون امامت عبادت کنیم، بدون ولایت تقوا پیشه کنیم. همان «نماز بی‌ولای او عبادتی است بی‌وضو»، مثل نماز بی‌وضو است ماه رمضان بدون امام زمان. یک سال امتحان کنید، ماه رمضان امام‌زمانی‌تری برقرار کنید، ببینید چقدر تفاوت پیدا می‌کند ماه رمضان‌تان. دعای افتتاح هر شب بخوانیم. کاش رسم می‌شد مسجدها همه محافل دعای افتتاح‌شان دیگر ترک نمی‌شد دیگر. این دیگر حدّاقلّش است دیگر. سی شب یابن‌الحسن بگوییم!

چرا نباید ما ماه رمضان که می‌آید یاد یک مناسبت یک ماهه دربارۀ امام زمان بیفتیم؟ سی شب یابن‌الحسن بگوییم! در ماه مبارک رمضان به امام زمان ارواحنا له الفداه بیشتر بیاندیشیم.