خدا یک موی سر مؤمن را به همه ی عالم نمی‎فروشد.

صاحب مال، قیمت مال را می‎داند. خدا یک موی سر مؤمن را به همه‎ی عالم نمی‎فروشد. شما قیمت خودتان را نمی‎دانید، لذا گاهی اوقات خودتان را ارزان می‎فروشید.

 بهلول الاغ لنگی داشت. آن را به حراجی داد تا بفروشد. حراجی شروع به تبلیغات کرد که این الاغ نیست، بلکه براق است و همان مرکبی است که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم با آن به معراج رفتند. آن‎قدر از آن الاغ تعریف کرد که خود بهلول باورش شد و دید حیف است آن را بفروشد؛ لذا فریاد زد نمی‎فروشم، نمی‎فروشم و حقّ‎الزّحمه‎ی حراجی را داد و الاغ را پس گرفت.

بدن مؤمن به راستی براق است و با آن عبادت می‎کند و به معراج می‎رود. هر چه خدا و اولیای خدا می‎گویند تو خوبی و باارزشی، تو باور نمی‎کنی و خودت را بد و کم‎ارزش می‎دانی. 

 مشکل در باور خودت است. شخصی که خود را فقیر و بد می‎پندارد و لذا خود را ارزان می‎فروشد، اگر کسی پیدا شود که بتواند برای او حقّ مطلب را در توصیف ارزش و بزرگی یک دوست اهل بیت علیهم السّلام ادا کند و آن شخص هم آن را باور کند، دیگر حاضر نخواهد شد آن را در قبال متاع کم‎ارزش دنیا بفروشد.

  مؤمن نزد خدا شریف است و یک موی او را در قبال همه‎ی زمین و آسمان نمی‎دهد.

 مصباح الهدی - تألیف استاد مهدی طیّب