قرآن؛ کتابی که هیچ وقت از او جدا نمی شد!

ایشان اوقات فراغتش را به ذکر و دعا و تلاوت کتاب خدا می گذراند، حتی در مسافرت های دور از یزد، که مدتی از وقت را در ماشین سپری می نمود قرآن می خواند.

قرآن؛ کتابی که هیچ وقت از او جدا نمی شد!

قرآن کتابی بود  که هیچ گاه از او جدا نمی شد. به آداب و دستورات اسلامی تقید کامل داشت. شب ها بدون استثنا برای نماز شب و  راز و نیاز با دوست بر می خواست، گاهی دو ساعت قبل از اذان بیدار و به مناجات مشغول بود. انس دیر پایش با دعای نیمه شب او را چنان کرده بود که وقتی در زمستان 1360 برای عمل جراحی چشم به بیمارستان رفته بود، به دستور پزشکان ناگزیر نماز شب را روی تخت بیمارستان خواند و در آن وقت فرمود: « اگر می دانستم که به خاطر عمل چشم شبی بدون عبادت و بندگی سر سجود به درگاه معبود سودن سپری کنم هرگز حاضر به عمل جراحی نمی شدم.»

پی نوشت:دیدار با برار ج91، شهید صدوقی(صداقت محراب) ص90، فاجعه دهم رمضان ص81