نوشتاری از آیت الله صافی گلپایگانی به مناسبت روز عرفه
آیت الله 'لطف الله صافی گلپایگانی' از مراجع تقلید در نوشتاری ، عرفه را روز عبادت و خداپرستی دانسته است که انسان ها درآن خود را به رحمت خدا نزدیکتر از سایر روزها می بینند.
وارث: به نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت الله صافی گلپایگانی ، دراین نوشتار آمده است: دعا هایی که انسان در این روز می خواند همه عروج دهنده و بینش آفرین و کمال بخش روح است مخصوصاً دعای عرفه حضرت امام حسین(ع) که نمیتوان معارف آنها را توصیف کرد.
وی ادامه داده است: هر جمله از آن نور است که بر باطن شخص میتابد و آن را روشن میکند و کدورات و زنگارهای آن را زایل میسازد و حیات و سعادت را تفسیر میکند و نعمت های خدا را بر میشمارد و قصور و تقصیر آن را در ادای شکر این نعمت ها شرح میدهد که هر انسانی در هر اوج از معرفت که باشد از خواندن آنها لذت میبرد و خود را در عوالم روحانی مشاهده کرده و هر دم حضور خود را در درگاه خداوند تعالی بیشتر میبیند.
آیت الله صافی گلپایگانی دراین نوشتار آورده است: واقعاً جامعهای که چنین ذخائر عرفانی و تربیتی را در اختیار دارد باید از همه اوضاع و احوال و برنامههایش نور و معنویت و بیاعتنائی به مال و منال و اعتبارات دنیا ظاهر باشد.
نوشتار ادامه یافته است: یکی از مهمترین حوائجی که حضرت سید الشهداء (ع) در دعای عرفه از خداوند می خواهد، عافیت در بدن و دین است؛ که هر کسی این دو نعمت خداوند را داشته باشد، سعادت دنیا و آخرت را دارا شده است.
وی در بخش دیگری ازاین نوشتار بیان کرده است: عافیت در بدن، عبارت از تندرستی و سلامتی از بیماری ها و نقص های عضوی و کمال استوای خلقت و آفرینش است که از نعمت های بزرگ خداست که با توجه به انواع و اقسام امراض، سلامتی از هر یک از آنها نعمتی جداگانه به شمار میرود و غالب مردم از شکر این نعمتها غافلند چون از خود نعمت غافلند؛ یا اصلاً آن را نمیشناسند.
نوشتار ادامه یافته است: امّا عافیت در دین که اهمیّت آن بیشتر است و اگر آن نباشد عافیت در بدن وسیله احتجاج بر عبد و استحقاق توبیخ و معاقبه زیادتر است عبارتند ازعافیت فکری و اعتقادی ، عافیت اخلاقی وعافیت اخلاقی و عافیت عملی می باشد.
/م118
وی ادامه داده است: هر جمله از آن نور است که بر باطن شخص میتابد و آن را روشن میکند و کدورات و زنگارهای آن را زایل میسازد و حیات و سعادت را تفسیر میکند و نعمت های خدا را بر میشمارد و قصور و تقصیر آن را در ادای شکر این نعمت ها شرح میدهد که هر انسانی در هر اوج از معرفت که باشد از خواندن آنها لذت میبرد و خود را در عوالم روحانی مشاهده کرده و هر دم حضور خود را در درگاه خداوند تعالی بیشتر میبیند.
آیت الله صافی گلپایگانی دراین نوشتار آورده است: واقعاً جامعهای که چنین ذخائر عرفانی و تربیتی را در اختیار دارد باید از همه اوضاع و احوال و برنامههایش نور و معنویت و بیاعتنائی به مال و منال و اعتبارات دنیا ظاهر باشد.
نوشتار ادامه یافته است: یکی از مهمترین حوائجی که حضرت سید الشهداء (ع) در دعای عرفه از خداوند می خواهد، عافیت در بدن و دین است؛ که هر کسی این دو نعمت خداوند را داشته باشد، سعادت دنیا و آخرت را دارا شده است.
وی در بخش دیگری ازاین نوشتار بیان کرده است: عافیت در بدن، عبارت از تندرستی و سلامتی از بیماری ها و نقص های عضوی و کمال استوای خلقت و آفرینش است که از نعمت های بزرگ خداست که با توجه به انواع و اقسام امراض، سلامتی از هر یک از آنها نعمتی جداگانه به شمار میرود و غالب مردم از شکر این نعمتها غافلند چون از خود نعمت غافلند؛ یا اصلاً آن را نمیشناسند.
نوشتار ادامه یافته است: امّا عافیت در دین که اهمیّت آن بیشتر است و اگر آن نباشد عافیت در بدن وسیله احتجاج بر عبد و استحقاق توبیخ و معاقبه زیادتر است عبارتند ازعافیت فکری و اعتقادی ، عافیت اخلاقی وعافیت اخلاقی و عافیت عملی می باشد.
/م118