جایگاه محبت در نظام سلوکی انسانی چیست
جابربن عبدالله به عطیه که از شاگردان ایشان بود روایتی از پیامبر را نقل کردند که هر کس کسی را دوست اشته باشد با آن‌ها محشور می‌شود و هرکس عمل قومی را دوست بدارد، شریک در آن عمل است.
محب آل پیامبر را دوست داشته باش و مبغض آل پیامبر را دشمن بدار.
«وارفق بمحب محمد و آل محمد»؛ با کسی که محب محمد و آل محمد است مهربان باشید.
رفق یعنی مدارا کردن، همراهی کردن و مهربانی.
بخاطر گناهان و اشتباهات و خطاهایی که کسی در حق شما کرده به او سخت نگیرید. به عشق اهل بیت و خانواده آسمانی و به‌خاطر این‌که این شخص خواهر و برادر حقیقی توست، عذر او را بپذیر. اعضای خانواده زمینی ما از نظر بخش حیوانی با ما انتصاب دارند ولی خود این اعضاء و دیگران از نظر خانواده آسمانی با ما پیوند دارند. این‌ها را هم به عشق خانواده آسمانی دوست بداریم و این عشق باعث مستحکم‌تر شدن زندگی‌ها و از بین رفتن اختلافات خانوادگی می‌شود.
طوری با گناهکاران رفتار نکنید که انگار این‌ها ساقط‌اند و هیچ راه برگشتی ندارند. به قول پیامبر «صلی‌الله علیه و آله و سلم»: شما گاهی اوقات خار را در چشم دیگران می‌بینید، ولی درخت را در چشم خودتان نمی‌بینید. برای همین عیب‌های دیگران برای شما خیلی بزرگ می‌شود.
«فإنه أن تذل له قدم بکثر ذنوبه ثبتت له أخری بمحبتهم»؛ محب آل پیامبر را سخت نگیرید (خشونت به خرج ندهید) که اگر به‌خاطر کثرت گناهانش یک پایش بلغزد، پای دیگرش (به‌خاطر محبت اهل بیت) روی صراط محکم می‌ماند.
آیا روی کره زمین، قلب همه آدم‌ها لایق تابش نور محبت اهل بیت شده یا نه؟
قدر هم را بدانیم و به همدیگر کمک کنیم و همدیگر را دوست بداریم. علت اساسی این‌که امام زمان«علیه‌السلام» تا کنون ظهور نکردند به این دلیل است که محبین و شیعیان به همدلی نرسیده‌اند.
همه ما یک پدر داریم، اگر به‌خاطر پدرمان به هم محبت کنیم، موانع ظهور به سرعت برداشته می‌شود.
از سنت‌های الهی است؛ کسی که به تحقیر و سرزنش دیگران بپردازد حتماً خودش به بدتر از آن دچار خواهد شد.
ما حق نداریم بدی‌های همدیگر را ببینیم ما فقط باید نگاهمان به خوبی‌های همدیگر باشد. کسی که محب اهل بیت شود مادر همه خوبی‌ها را دارد و کسی که محبت اهل‌بیت را نداشته باشد، تمام خوبی‌های عالم را داشته باشد، جهنمی است.
«فأن محبهم یعود الی الجنه و مبغضهم یعود الی النار»؛ محب اهل بیت هرجا باشد بالاخره به بهشت برمی‌گردد و دشمن اهل بیت، بازگشتش به جهنم است.
امام باقر«علیه‌السلام»؛ «إن قوما أتوه من خراسان فنظر الی رجل منهم قد تشقتها رجلاه فقال له ماهذا فقال: بُعد المسافه یابن رسول الله والله ما جاءنی من حیث جئت الا محبتکم، أبشر فأنت والله معنا تُحشر فقال معکم یابن رسول الله فقال نعم ما أحبنا عبد الا حشره الله معنا»
قومی از خراسان خدمت امام باقر«علیه‌السلام» آمدند، حضرت نگاهشان به یکی از این آقایان افتاد، پاهایش شقه شقه شده بود (از مدینه تا خراسان پیاده آمده بود) حضرت فرمودند این چیست که می‌بینیم؟ گفت: مسافت دوربود یابن رسول الله بخدا قسم چیزی جز محبت و عشق شما مرا تا اینجا نیاورده.
«اوذوا فی سبیلی»؛ چه‌قدر خوب است که انسان در راه خدا اذیت شود.
امام باقر«علیه‌السلام» بشارت می‌دهد تو والله قسم با ما محشور می‌شوی. مرد گفت: با شما محشور می‌شویم یابن رسول الله؟ حضرت فرمودند: بله.
هیچ بنده‌ای ما را دوست نمی‌دارد مگر این‌که با ما محشور می‌شود.
«هل الدین الا الحب»؛ آیا دین جز محبت و عشق چیز دیگری است؟
«لا اله الا الله»؛ هیچ محبوب و معشوقی جز «الله» نیست، حتی بهشت.
بهشت، خانه شماست قیمت شما خیلی بالاتر است. بهشت، پاداش بدن‌های شماست.
مسلمانی که دلش به عشق الله، جهاد و اهل بیت نمی‌تپد، مسلمان شناسنامه‌ای است.
دین، اصلا بخش‌های انسانی را محدود نمی‌کند. بخش حیوانی است که محدود می‌شود.
«قال الله عزوجل: قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله»؛ بگو اگر «الله» را دوست دارید دنبال من بیایید. همین تبعیت باعث می‌شود که شما محبوب خدا می‌شوید.
اگر خدا به کسی بگوید دوستت دارم می‌دانید یعنی چه؟ اگر یک‌بار بگویی بنده‌ی من / تا آسمان می‌رود خنده‌ی من
امام صادق«علیه‌السلام» می‌فرماید: خداوند وقتی می‌خواهد حرف‌هایش را به آدم بزند، اول بی‌نهایت عشق پای بنده‌اش می‌ریزد بعد دعوت می‌کند. «یا ایها الذین آمنوا» این خطاب، تمام سختی عمل را از بین می‌برد.
خمس، صدقه و انفاق، فرصتی است برای هدیه دادن به معشوق.
اصلا انسان نیاز دارد برای معشوقش خرج کند. اگر کسی این احساس نیاز را ندارد، دل‌مرده، خشن و بی‌رحم است.
«و مما رزقناهم ینفقون»؛ خدا فرصت داده تا از همه چیزهایی که خودش عطا کرده، ببخشیم. خدا می‌گوید: اگر نمی‌خواهی خرج کنی به من خدا قرض بده «من ذالذی یقرض الله قرضا حسنا»
ائمه«علیهم‌السلام» در همه صحنه‌های زندگی ما (در بیماری‌ها و سختی‌ها) حضور دارند.
چه‌قدر با گناهانمان امام زمان«علیه‌السلام» را اذیت کردیم؟
/ف.م214