برگزاری سلسله جلسات اعتقادی اخلاقی جوان موفق در هیئت محبان زهرا (س)+ گزارش تصویری

 امام علی علیه‌السلام فرمودند: به ریسمان خدا چنگ بزن و چه واسطه ای محکم تر از ریسمان الهی است که تو را به خدا ربط می دهد؟ اگر به آن بچسبی محکم ترین وسیله ای است که تو را از خدا جدا نمی کند. همۀ شما و من میدانیم که به هر حال دنیایی که در آن زندگی می کنیم هزاران خطر دارد و از درون خود ما و از بیرون احاطه شده ایم. تردیدی نداریم که لغزش ها بخصوص در دوران ما که آخرالزمان است، بسیار زیاد است. هزاران دام پهن شده است. هم درونمان نفس، هم بیرونمان شیطان و دستگاه ابلیس.

صد هزاران دام و دانه است اي خدا     ما چون مرغانِ حريصِ بي‌نوا

دَم به دَم ما بسته‌ي دامِ نويم            هر يكي گر باز و سيمرغي شويم

طبیعتاً در چنین دنیای پر خطری به هر چیزی نمی توان چنگ زد. باید به جایی چنگ انداخت که خود معصوم باشد. لغزش نداشته باشد. خداوند متعال دو سه چیز را غیر از خودش واسطه قرار داده است. عنایتی به آنها کرده است که به حق الله از آن تعبیر شده است. ریسمان الهی که خدا آویخته، نه انداخته! این تعابیر مهم است. اینکه خداوند می فرماید: " وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ " به ریسمان خدا چنگ بزنید، چه زمانی می توان به ریسمان چنگ زد؟ زمانی که دم مغازه ای ریسمان باشد، کسی به آن آویزان نمی شود. جایی می توان به ریسمان چنگ زد که آویزان باشد یعنی یک سر آن جایی وصل باشد و سری از آن آویزان. چنین مواقعی می توان به ریسمان چنگ زد. اینکه خداوند می فرماید به ریسمان الهی چنگ بزنید برای زمانی است که ریسمان بین خدا و خلقش آویخته شود.

اولین ریسمانی که خداوند آویخته است بدون شک قرآن است.

نردبان آسمان است این کلام                       هر که از این بر رود آید به بام

نی به بام چرخ کو اخضر بود                           بل به بامی کــــــز فلک برتر بود

قرآن نازل شده است. در فرهنگ قرآن مطلب با عظمتی ذکر شده است که آن کسانی که در مباحث معارف می خواهند ورود پیدا کنند از آن کلیدهای معارف قرآن است. در فرهنگ قرآن همه چیز نازل شده است. هر چیزی که در عالم پایین است، اصلش بالاست و عکس آن پایین است. حقیقتش بالاست.

سورۀ حجر آیۀ 21 میفرماید:" وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ : و هيچ چيز نيست مگر آنكه گنجينه‏هاى آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه‏اى معين فرو نمى‏فرستيم " تقاضا می کنم که دنبال تفسیر این آیه باشید. مرحوم علامه طباطبایی فرمودند: با عظمت ترین آیۀ قرآن سورۀ حجر آیۀ 21 است. هیچ چیز در عالم پایین نیست مگر اینکه در عالم بالا خزائنش نزد ماست. هر چیزی که در عالم پایین است، اصلش نزد ماست. جمع بسته و فرمود: " خزائن " هر کدام از اینها قابل دقت است. در قرآن می فرماید: ما آهن را نازل کردیم. همه چیز نازل شده است.

چرخ با این اختران، نغز و خوش و زیباستی       صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی

اصل بالاست و عکسی در این پایین است. اینکه خداوند می فرماید: چهارپایان را نازل کردیم و آهن را به این معنا نیست که آهن و چوب و سنگ پایین ریخت. تنزل است. ما تنزل و تجاره داریم. تجاره در امور مادی رخ می دهد. تجاره همانند قطره باران که از بالا که به پایین می آید دیگر بالا نباشد. طبقۀ بالا را خالی می کند و پایین می افتد. در امور مادی این اتفاق رخ می دهد که به آن تجاره می گویند. قرآن نمی گوید تجاره، می گوید تنزل. هر چیزی که خزائنش بالاست، مقدار محدودی از آن فرستاده شده است.

تنزل در امور غیرمادی رخ می دهد. تنزل یعنی اصلش در عالم بالاست و ضعیف شدۀ آن پایین می آید. به تعبیر دیگر، تنزل همان تجلی است. نور خورشید با آن حرارتی که از خورشید بیرون می آید و انرژی ای که دارد را در نظر بگیرید که چه خاصیتی دارد، چرخۀ حیات را به چرخش در می آورد. مهتاب هم از خود نوری ندارد و نورش نور خورشید است. مهتاب همانند آینه ای است که جلوی خورشید گرفته شده است و آن نور را منعکس می کند، در غیر این صورت از خود نوری ندارد. آینه ای در مقابل نور ماه بگیریم، نور می دهد. شد سه نور. یکی نور خورشید و دیگری نور ماه و سومی نور آینه. هر کدام خاصیت خود را دارد. نور آینه هم نور است که اگر جای تاریکی باشد، آنجا را روشن می کند. همه یک نور است و برگرفته از نور خورشید است. نور خورشید در دو حجاب افتاده است که نورش را ضعیف کرده است، یکی ماه و دیگری آینه ولی در عین حال که یک نور است، سه نور شد. یعنی کثرت در عین وحدت.

در رابطه با تنزل عالم وجود همین طور است. پروردگار عالم اسما و کمالاتش و علم و قدرتش و زیبایی اش مرتبه به مرتبه ضعیف تر می شود و تنزل پیدا می کند تا به عالم پایین که میرسد از هزاران حجاب رد می شود و تنزل پیدا می کند و عالم دنیا را تشکیل میدهد. هر چیزی که در عالم دنیا است اصلش در اسماء الهی است. اسماء الهی تنزل و تجلی پیدا می کند و قوتی که در عالم الهی و ربوبی دارد اصلاً گنجایشش را ندارد. به همین دلیل می گوییم همه چیز آیت الهی است. هیچ چیز نیست که جلوۀ خدا را نداشته باشد.

آیه می فرماید: هر چیزی که در عالم پایین است نزد ماست. هیچ چیزی در عالم ربوبی نیست مگر اینکه منابع و خزائنش دست ماست. این تعبیری است که جمع بسته است چون مرتبه مرتبه پایین می آید. هر کدام از این مراتب نسبت به پایین اصل است و خزینه. ملائک هم یکی از چیزهایی هستند که نزول پیدا می کنند. " تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ " آنها به به معنای تنزل پایین می آیند. وقتی پایین می آیند به شکل انسان تنزل می کنند نه به شکل اصلی خود. صورت و شکل اصلی جبرئیل را هیچ کس ندیده است.

مرحوم علامه طباطبایی در سورۀ مریم جبرئیل برای مریم سلام‌الله‌علیها به صورت انسان متجسم شد. یعنی در ذهن او اینگونه بود و اگر کسی انجا بود نمی توانست او را ببیند. همانند خواب دیدن است. وقتی شما خواب میبینید و من در کنارتان هستم خوابی که میبینید را نمی توانم ببینم. علامه تعبیرشان این است که از جمله ای که خداوند می فرماید: برای مریم تمسک پیدا کرد، مشخص می شود که در صفحۀ ذهن او اتفاق افتاد.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند: انسان زیر کلامش پنهان است. تا صحبت نکرده است شخصیتش پنهان است.

تا مرد سخن نگفته باشد        عیب و هنرش نهفته باشد

کلام هر کسی جلوه ای از شخصیت اوست. خداوند متعال با اسم اعظمش در قران که کلام الله است جلوه نمودهاست. امام علی علیه‌السلام در نهج البلاغه تعبیری دارد: خداوند در کلامش تجلی کرده است بدون اینکه مردم او را ببینند. خداوند با آن عظمتش تنزل پیدا کرده است و یک کتاب شده است. همانند کلام که تجلی روحیات شخص است این کلام هم تجلی خداوند است.

صورت‌ زیرین‌ اگر بر نردبان‌ معرفت         بر رود بالا، همان‌ با اصل‌ خود یکتاستی‌