حجت الاسلام صفدری: کسانی که تقوا ندارند خودشان را از نور هدایت محروم کرده اند

در ادامه خبر متن سخنان حجت الاسلام صفدری را می خوانید:

اولین و مهم ترین شرط بهره مندی از نور هدایت قرآن کریم، تقواست. کسانی که تقوا ندارند خودشان را از نور هدایت محروم کرده اند. البته این هدایت، به تعبیر ما هدایت ایصالی است و الا راه به همه نشان داده شده است.

قرآن می­فرماید: "إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا"(انسان 3)"ما راه را به او نشان داديم، يا سپاسگزار است [مى‏پذيرد] و يا كفران مى‏كند." ما راه را به همه نشان دادیم.

خداوند فطرت ما را طوری خلق کرده است که خوبی و بدی را بشناسد. قرآن می­فرماید: "فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا"(شمس 3)" پس بدكارى و پرهيزكاريش را به وى الهام نمود و او را بر عمل توانا ساخت."

ما همه از درون بدیها و خوبیها را میشناسیم. راه را به همۀ ما نشان داده است، اما هدایتی هست که بالاتر از این هست که به آن هدایت ایصالی(ایصال الی المطلوب) گفته می شود. اگر ما شرط بندگی را به جا بیاوریم دست مارا میگیرند و به مقصد میرسانند. خداوند راه را به همه نشان داده است اما یک عده را سوار میکند و به مقصد میرساند، آنها "هدی للمتقین" هستند.

در توصیف صراط مستقیم خود قرآن شاخصه های صراط مستقیم را توصیف نمی کند. بلکه انسان های این راه را معرفی می کند. برای شناخت صراط مستقیم باید انسان هایی که در صراط مستقیم هستند را بشناسیم.

" صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ "صراط مستقیم برای کسانی است که به آنها نعمت عطا کردیم. منظور قرآن از این نعمت در سورۀ مبارک نساء آمده است. قرآن می­فرماید: "وَمَن يُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَـئِكَ رَفِيقًا"(نساء 69) "و كسانى كه از خدا و فرستاده‏اش اطاعت نمايند آنان (در دنيا و آخرت) همراه كسانى هستند كه خدا بر آنها نعمت بخشيده از پيامبران و صدّيقان و شهيدان و گواهان اعمال و شايستگان، و آنها نيكو رفيقانى هستند." لذا در فراز آخر روایت شریفی که امام رضا علیه السلام به ابن ابی محمود خراسانی فرموده اند، آمده است: " يَا ابْنَ أَبِي مَحْمُودٍ إِذَا أَخَذَ النَّاسُ يَمِيناً وَ شِمَالًا فَالْزَمْ طَرِيقَتَنَا فَإِنَّهُ مَنْ لَزِمَنَا لَزِمْنَاهُ وَ مَنْ فَارَقَنَا فَارَقْنَاهُ."(عيون اخبار الرضا: 615:1)"وقتي ديدي مردم به چپ و راست مي‏روند و تو ملازم طريقه و روش ما باش زيرا هر کس با ما ملازم و همراه باشد ما با او همراه خواهيم بود و هرکس از ما جدا شود ما نيز از او جدا خواهيم شد." ما محب خود را رها نمیکنیم. ما هرجای عالم برویم شیعۀ خود را باخود بالا میبریم.

امیرالمومنین علیه السلام حقیقت وفاست. وفا در خانۀ اهل بیت علیهم السلام معنا می­شود. در زیارت عاشورا می خوانیم " اَنْ یَجْعَلَنی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ". دنیاو آخرت در عرض هم نیستند بلکه آخرت امتداد همین دنیاست. آخرت باطن این دنیاست. بهشت و جهنم بیرون این دنیا نیست. اگر میخواهید در آخرت به امام حسین علیه السلام برسید باید در دنیا هم جهت با امام حسین علیه السلام حرکت کنید.

در وادی عبادت که قرار بگیرید خداوند کمک میکند. قرآن می فرماید:"ایاک نعبد و ایاک نستطعین."

 قرآن می فرماید:"قُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْناً"(بقره 83) با مردم زیبا صحبت کنید.

روزه گرفتن در گرما سخت است اما موردی که خیلی سخت است کنترل زبان است. پیغمبر صلی الله علیه و آله می فرمایند که اکثر جهنمیان به خاطر "حصائد السنتهم"، زبان هایشان جهنمی شده اند. "وَهَلْ تَکُبُّ النّاسِ عَلى مَناخِرِهِمْ فِى النّارِ إِلاّ حَصائِدُ أَلْسِنَتِهِمْ."آیا چیزى مردم را به رو در آتش مى افکند، جز محصولات درو شده زبان هاى آنها.

در روایتی از پیغمبر صلی الله علیه و آله داریم : "تَصَدَّقُوا وَلَوْ بِصاع مِنْ تَمْر وَلَوْ بِبَعْض صاعِ وَ لَوْ بِقَبْضَة وَ لَوْ بِتَمْرَة وَ لَوْ بِشِقٍّ تَمْرَةِ." (وسائل الشیعة، ابواب الصدقة، باب 7، ح 1("صدقه دهید گر چه یك ظرف خرما یا كم تر از آن باشد، ولو یك مشت خرما، یا یك دانه خرما یا پاره اى از یك خرما باشد".

در روایتی دیگر حضرت میفرمایند اگر نصف خرما هم نداری زبانت را نرم بچرخان(ولو بکلمة لینه) و در نقلی دیگر داریم پاکیزه سخن بگو(ولو بکلمة طیبة).

امام سجاد علیه السلام می فرماید: به حقیقت ایمان نمیرسید مگر این که اخلاقتان را خوب کنید. همه در بیرون از منزل لفظ قلم صحبت میکنید غافل از این که مهم آن است که رفتارمان در منزل خوب باشد "حسن خلقه مع اهله."

آیه الله مجتهدی نقل می کردند مرحوم آیه الله العظمی بروجردی رضوان الله تعالی، مرجع بزرگ شیعه گاهی سر درس بعضی طلبه ها موضوع بی ربطی را میگفتند که به موضوع درس ارتباطی نداشت و آقا عصبانی میشدند. حالا من از شما سوال میکنم به نظر شما اگر این مرجع بزرگ شیعه و عالم ربانی عصبانی بشوند چه میگویند؟ مثلا میگفتند آقا حرف نزن، بگذار بعد از درس. آیه الله بروجردی از همین قضیه که چرا وقتی طلبه های جوان وسط درس سوال میکنند من عصبانی میشوم ناراحت بودند. به همین خاطر به خود گفتند اگر دفعۀ بعد من وسط درسی از سوال بی موقع عصبانی شدم و به طلبه ای گفتم حرف نزن، نذر می­کنم یک سال تمام روزه بگیرم. روزی یکی از طلبه ها وسط درس مطلب بی ربطی را به آقا گفت. پیرمرد عصبانی شدند و تا تندی کردند که بگذار درس تمام شود و بعد سوالت را بپرس، عرق بر پیشانی پیرمرد جاری شد و اشکش سرازیر شد. ایشان میگفتند نذر کردم اگر عصبانی شدم یک سال روزه بگیرم. در همان سن هشتاد سالگی پیرمرد یک سال روزه گرفت تا خود را تربیت کند که وقتی طاقتش کم می شود به یک طلبه نگوید حرف نزن.

نماز و روزه گرفتن واجب عینی نیست، باید زبان خود را نیز کنترل کنیم.