آیت الله فاطمی نیا: کاری کنید که خدا در نجوایتان با شما حرف بزند

در ادامه متن سخنرانی آیت الله فاطمی نیا را می‌ خوانید:

سخنان امیرالمؤمنین علیه‌السلام و اهل بیت علیهم‌السلام مانند قرآن است. همان طور که قرآن ظاهر و باطن دارد و حتی در برخی روایات داریم که هر آیه ای هفتاد بطن دارد. ( در گذشته بیان شد که این هفتاد بیان کسرت است)

" حذروا نفار النّعم "(1) از نظر لغوی این حکمت را بشکافیم: نفار به معنای ناگهان رمیدن و در رفتن است. ( نفرت از نفار می آید و زمانی که می‌ گوییم از کسی متنفرم یعنی می‌ خواهیم از او دور شویم.)

 " حذروا نفار النّعم " به معنای این است که از در رفتن نعمت ها بترسید و حذر کنید. ما خیلی آسان ناشکری می‌ کنیم به همین دلیل است که حضرت خیلی آسان هشدار می‌ دهد. قدر نعمت ها را بدانیم و هیچ وقت برای نعمت هایی که برخی دارند آه (حسرت) نکشیم. مگر در صورتی که آن نعمت، معنویت و علم باشد.

سوره مبارک قصص برای ما یک خط و مشی است ( عده ای که می‌ گفتند کاشکی ما هم مانند قارون باشیم پس از یک روز فاصله همان هایی که آرزو جایگاه او را داشتند امروز می‌‌گفتند الحمد الله که ما جای او نبودیم) هیچ گاه آرزو دنیای کسی را نکنید و اگر آرزویی داشتید خودتان از خدا بخواهید.

" حذروا نفار النّعم" از در رفتن نعمت ها بترسید. چرا که نعمت ها یک دفعه از دست شما گرفته می‌ شود. چرا که " فَمَا کُل شَارِدٍ بِمَردُودٍ" هر در رفته ای باز نمی گردد.

اگر بخواهیم طبق قاعده جری این کلام امام علی علیه‌السلام را بگوییم این نعمت ها خیلی زیاد است و گاهی ظاهری و گاهی باطنی است. گاهی نعمت هایی که انسان باید از فرار کردن آنها بترسد نعمت های باطنی است. اگر خدا نعمت های باطنی را نصیبتان کرد حد الامکان به کسی نگویید مگر کسی که به مقام استادی در سلوک رسیده باشد. به آن استاد سلوک بگویند تا بداند این القائات شیطانی است و یا رحمانی است.

من از دانشجویان توقع دارم در امور الهی مقداری مشکل پسند باشند. چطور رفته اید و درس خوانده اید و اول شدید در امور الهی نیز هر کسی از شما دلبری نکند.

عقل یک نردبانی است که ما را به پشت بام می‌ رساند و نعمت بزرگ خدا است خیلی آن را به رخ نکشید. زمانی که به پشت بام رسیدید آنجا جواهراتی گذاشته اند آن جا دیگر عقل شما را تماشا می‌ کند که از بالا چه می‌ گویند و تنها مامور بوده است شما را به پشت بام برساند. آن مرحله دیگر خدا باید بیاید. "اتَّقُوا اللهَ وَ یُعَلِّمُکُمُ الله "(2) و دیگر القای الهی لازم است نه اینکه وحی فرستاده شود بلکه خدا القا می‌ کند. مراتب و تبصره هایی دارد زود عقلت را وسط نکش.

در همین نهج البلاغه آمده است "کاری کنید که خدا در نجوایتان با شما حرف بزند."

همواره داشته های خودتان را یاد کنید و برای دنیا دو روز، آه حسرت برای داشته های دیگران نکشید.

خدا آن عالم را رحمت کند که می‌‌گفت : برخی به نقل و انتقالات تنها دلشان خوش است. یک مشت طلا در ویترین زرگری بود حالا به خانه ما منتقل شده و ما خوشمان می‌ آید. نعمت های باطنی نیز این چنین است اگر بگویید از کف شما در می‌ رود. اگر چیزی به شما مرهمت کردند مکتوم بدارید.

 علما زحمت کشیدند درایه و رجال نوشتند احادیث را بررسی کردند همین طور آمدید و  آبرو خدا را می‌ برید؟ اگر این حدیث صحیح بود امام حسین علیه‌السلام یک اعلامیه می‌ داد که هر کس یک غفیله بخواند و بخوابد و اصلا قیام نمی کرد. کشتن امام حسین علیه‌السلام  با یک نماز غفیله بخشیده می‌‌شود! چرا امام سجاد علیه‌السلام را آنقدر می‌ کوبید؟! اگر از ایشان  بپرسید این حدیث در کجا است جوابی ندارند. اگر قرار باشد آدم هر حرفی را قبول کند و در منبر بخواند پس این کتب درایه را برای چه نوشته اند؟ علم رجال اجتهادی است.

در نعمت ها( چه ظاهر و چه باطن) شاکر خدا باشید. "حذروا نفار النّعم فَمَا کُل شَارِدٍ بِمَردُودٍ"  قاعده جر دارد ظاهر و باطن دارد به قاعده جر این حدیث به قاعده باطن هم می‌ رسد. اینکه اگر نعمت باطنی به کسی برسد قطع می‌ شود.

پی نوشت :

1 نهج البلاغه حکمت 246

2 سوره بقره آیه 282