حجت الاسلام دارستانی: محور تمام حرکات حضرت صادق علیه السلام اقامۀ عزای سیدالشهداست

امام صادق علیه السلام قریب شصت و پنج سال عمر کردند. مظلومیت های پنهانی داشتند. مظلومیت هایی که انسان فقط با مطالعه تاریخ و مذهب شیعه و اهل سنت متوجه می شود که این امام چرا اینقدر غریب و مظلوم است. از یک طرف باید حکومت بنی عباس بجنگد که تازه حکومت را به دست گرفته و ادعای ولایت و امامت می کند. از طرف دیگر ادیان و مذاهبی آمدند: مانند همبلی ها و شافعی ها و مالکی ها و حنفی ها که مردم را گمراه می کنند. از طرف دیگر از هم پاشیده شدن تجمع شیعه و محبت و رفاقت بین شیعه. اینها همه اتفاقاتی است که در زمان امام صادق علیه السلام می افتد.

محور تمام حرکات حضرت صادق علیه السلام، بر قصۀ اقامۀ عزای سیدالشهداء و زیارت قبر سیدالشهداء است. بعد از امام صادق علیه السلام، برای اولین بار، شیعه دهه اول محرم می گیرند. اولین باری که برای سیدالشهداء دهه اول محرم گرفتند، زمان امام موسی کاظم علیه السلام بود. زحمتی که امام صادق علیه السلام کشید در زمان امام بعد خودش را نشان داد. بیش از نود درصد روایاتی که در باب زیارت سیدالشهداء و اقامۀ عزای ایشان داریم، از امام صادق علیه السلام است.

مرحوم آیت الله العظمی بهجت رضوان الله تعالی علیه می فرمودند: اشک را از عالم ملکوت می آورند و در مشک چشم ها تقسیم می کنند.

اشک بر سیدالشهداء علیه السلام، رزق آسمانی است. روزی ای است که از آسمان تقسیم می شود. آن هم به دست ام الائمه حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها.

مراتبی را که برای اشک بر سیدالشهدا علیه السلام شمرده اند را بیان می کنیم که معمولا ما تا پله ششم رسیدیم و به پله هفتم نرسیدیم که بگوییم. برای اشکی که برای امام حسین علیه السلام می ریزیم، حساب و کتاب است. دوازده کلاسی که شیخ جعفر شوشتری برای اظهار محبت ما به سیدالشهداء علیه السلام گفته است را بررسی می کنیم.

ببینیم در کدام کلاس هستیم و تا کدام پله را بالا آمده ایم. سعی کنیم به مدد امام صادق علیه السلام یک پله دیگر بالا بیاییم.

پله اول: انسان وقتی روضۀ حصرت را می شنود، نفسش تنگ شود و آه بکشد. می فرماید: "فس‏ المهموم‏ لظلمنا تسبیح". هر آهی که بکشی برایت عبادت می نویسم. انسان نمی تواند گریه کند. ولی دلش می سوزد و نفسش تنگ می شود و اذیت می شود.

پله دوم: انسان آه روی آه، دلش به درد می آید. نمی تواند گریه کند ولی مدام جابه جا می شود. ناراحت است که چرا نمی تواند اشک بریزد و زجه بزند. قلبش می سوزد.

پله سوم: انسان هاله ای از اشک در چشمش جمع شده، اما هر چه التماسش می‌کنی اشک پایین نمی‌آید، سپس خشک می‌شود. امام صادق علیه السلام فرمود: هروقت این حالت برای تو پیش آمد زود دستانت را به سوی آسمان بلند کن و چند دعا کن. لحظه ای که در چشمت هاله ای از اشک برای سیدالشهداء علیه السلام است، خداوند دارد با محبت به تو نگاه می کند تا هرچه می خواهی، به تو بدهد.

پله چهارم: انسان دلش بشکند و قطره ای از این اشک به اندازه بال پشه، سرازیر شود. امام جعفر صادق علیه السلام فرموده اند: هر کس به اندازۀ بال پشه برای جدّ غریبم حسین علیه السلام اشک بریزد، خدا همه گناهانش را می بخشد و بهشت بر او واجب می شود.

پله پنجم: اگر قطره ای اشک از صورت کسی بر آتش جهنم بچکد، آتش جهنم خاموش می شود. گریه کن امام حسین علیه السلام با یک قطره اشکش می تواند تمام جهنمیان را از آتش جهنم خلاص کند.

اشک هایی که روی صورتتان می آید را کمی بردارید و به روی سینه تان بمالید، چون لحظۀ جان دادن سنگینی روی سینه است، زیر گلویت بزن.

ما یک بار قرار است بمیریم، باید خوب بمیریم. از مرگ در بستر بدتان بیاید.

پله ششم: اگر اشک از چشمانت بیاید روی صورتت بچکد و روی سینه ات بچکد. امام صادق علیه السلام می گوید: هر کس این گونه گریه کند شبیه من است.

هرکس می خواهد شبیه امام جعفر صادق علیه السلام شود، طوری گریه کند که اشک از صورتش روی سینه اش بچکد.