تلاش نواده علامه مجلسی در راه مبارزه با اخباری‌گری
وی در سال 1117 ه.ق در اصفهان به فاصله چند سال از درگذشت علامه مجلسی به دنیا آمد و در بهبهان سکونت گزید، در دوره‌ای از زندگی خود با انقراض صفویه در اثر فتنه افغان‌ها به عتبات عالیات مهاجرت کرد و کربلا را مرکز فعالیت‌های خود قرار داد و شاگردان زیادی پرورش داد، وی در دفاع از اجتهاد و مبارزه با اخباری‌گری تلاش زیادی کرد.
وحید بهبهانی در حوزه فقه اواخر قرن دوازدهم و اوایل قرن سیزدهم تلاش زیادی کرد و علم اصول را از نو پایه‌گذاری کرد. طبق سلسله نسبی وی با چهارده واسطه نسبش به شیخ مفید می‌رسد و مادرش نیز نوه فقیه عالیقدر، مرحوم ملا صالح مازندرانی و داماد علامه مجلسی اول است.
یکی از علل سفر علامه بهبهانی به کربلا را این امر دانستند که روزی وی مشغول برگزاری نماز بود و در بین دو نماز حاکم وقت شهر به ایشان گفت که ببینید بر اثر دستوری که داده‌ام، چه قدر مردم در نماز جماعت شما شرکت کرده‌اند و جمعیت چه قدر زیاد شده است! وی منقلب شد و از بیم ریا قصد عزیمت به کربلا کرد.
یکی از فعالیت‌های او در زمینه مبارزه با اخباری‌گری در جامعه بود، وی در کربلا از نفوذ اخباری‌ها آگاه بود، بنابراین در کربلا و حضور در مجلس درس مجتهدین روزی در صحن شریف حضور یافت و با صدای بلند گفت: «مردم من حجت خدا بر شما هستم» علما و فضا همه به سمت او رفتند و دورش حلقه زدند و وی هم گفت که می‌خواهد شیخ یوسف بحرانی صاحب حدائق منبرش را چند روزی در اختیار او قرار دهد همین درس و بحث بر منبر شیخ یوسف در سه روز، دو سوم شاگردان شیخ یوسف را به روش اصولی کشاند.
همین امر باعث شد که نفوذ اخباری‌ها در کربلا کمتر شود و حتی خود شیخ یوسف هم پشت سر علامه بهبهانی نماز بخواند. بهبهانی را مجدد مذهب نیز نامیده‌اند و شاگردانش همه جا او را مروج دین حنیف و مجدد طریق اجتهاد خواندند.
از مهمترین شاگردان بهبهانی می‌توان به علامه بحرالعلوم و آقا سید علی طباطبایی صاحب ریاض، صاحب جواهر و شیخ انصاری، میرزا محمدمهدی شهرستانی، میرزا مهدی شهید مشهدی، سیدجواد صاحب مفتاح الکرامه اشاره کرد.
برخی از کتاب‌های او شامل ابطال القیاس، اثبات التحسین و التقبیح العقلیین، الاجتهاد و الاخبار، اصاله البرائه، اصاله الصحه فی المعاملات و عدمها، الاستصحاب، اصول الاسلام و الایمان، التحفه الحسینیه، التعلیقه البهبهانیه و ...
وحید بهبهانی در نود سالگی کلاس‌های درس را ترک کرد و تنها به تدریس شرح لمعه اکتفا کرد و در 29 شوال 1205 ه.ق وفات یافت و در رواق حضرت امام حسین (ع) ایشان را دفن کردند.
درباره بهبهانی گفته‌اند که وی معلم بشریت و زنده کننده مذهب شیعه در قرن دوازدهم هجری است.
*منابع:
- آشنایی با علوم اسلامی
- ریـحـانـه‌الادب
- نـقـش روحانیت پیشرو در جنبش مشروطیت
- تفکر نوین سیاسی در اسلام
/1102101305