وظیفه ما بیان قواعد ظهور بجای علائم ظهور است/ قواعد ظهور همان صفات مؤمنین هستند

به گزارش روابط عمومی مجموعه شهید بهشتی (ره)، حجت الاسلام محمد مهدی ماندگاری، در مراسم هیئت انصار الحسین علیه السلام اظهار داشت: حضرت عباس علیه السلام  یاور واقعی امام زمانش بود، عبیدالله ابن حر یاور واقعی امام عصر خود نبود، امام او را دعوت به دفاع از حق و اسلام کرد اما او نیامد، به امام گفت نروید!

وی ادامه داد: یاران امام حسین علیه السلام در روز عاشورا نیکوکار ترین و با وفاترین افراد در قبل و بعد تاریخ بودند و دومی نداشتند، کسی که خمس نمی دهد یا کسی که چشم چرانی می کند نمی تواند یار امام باشد، امام زمان عجل الله تعالی مدافع می خواهد، امروز برخی به مدافعین حرم زینب سلام الله علیها نیش می زنند که این ها پول می گیرند.

رییس موسسه روایت سیره شهدا بیان داشت: هیچ کس زمان ظهور را نمی داند اما امیدواریم اتفاقات امروز جهان نظیر کشتار عظیم منی همان علائم ظهور باشند، گرچه تکلیف ما بیان علائم ظهور نیست، ما باید قواعد ظهور را بیان کنیم.

وی با تأکید بر اینکه قواعد ظهور همان صفات مومنین است، افزود: بسیاری از آیات قرآن نشان دهنده قواعد ظهور است، اگر به قواعد ظهور عمل کنیم از دنیا هم که رفته باشیم با ظهور امام زمان عجل الله تعالی از قبر خود بیرون می آییم.

کارشناس برنامه سمت خدا بیان داشت: گاهی برای دریافت نعمت، مانع وجود دارد، گاهی مانع یگ کناه کوچک است که ما از آن غافل هستیم، یک لقمه حرام، موسیقی حرام، آزردن پدر و مادر، هر کدام از این ها می توانند یک مانع باشند.

امام حسین علیه السلام به دنبال عاقبت به خیری مردم بود.

وی در بخش دیگری از سخنانش بیان داشت: هر کدام از یاران امام که شهید شدند چهره امام حسین علیه السلام گشاده می شد، چرا که یکی دیگر از یاران و عزیزانش سقوط نکرد و منحرف نشد و تن به ذلت دشمن نداد.

وی ادامه داد: اما وقتی خبر شهادت حضرت ابوالفضل علیه السلام را به امام دادند چهره امام در هم شکست شد چرا که حضرت نگران انحراف ایشان نبود، امام حسین علیه السلام با همه غصه ای که برای یارانشان می خوردند به خاطر ثابت قدمی و عاقبت خیری یارانشان نشاط ویژه در چهره شان وجود داشت؛ در طول تاریخ بسیاری از یاران اولیای الهی در دقیقه 90 مجذوب شیطان شده و از راه به بیراهه کشیده شدند.

استاد حوزه و دانشگاه بیان داشت: وقتی خبر مرگ ذبیر را به امیرالمؤمنین علیه السلام دادند، حضرت ناراحت شدند چرا که ذبیر عاقبت به خیر نشد، کسی که شمشیرش خدمات فراوانی به اسلام کرده بود عاقبت مجذوب دنیا شد، امام حسین علیه السلام هم نگران اصحاب خود بودند که عاقبتشان مثل آن هایی که در راه کربلا به تدریج برگشتند و یا در عاشورا کم آوردند، نشود.