منبرهای نور در قیامت از آن چه کسانی است؟

از حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: هر که نزد برادر مومن خود آید و او را اکرام کند، خدای تعالی را اکرام کرده است. جعفر بن ابراهیم گوید: امام صادق علیه السّلام روایت كرد كه رسول خداصلّى اللَّه علیه و اله و سلّم فرموده: هر كس برادر دینى خود را با سخنى محبّت آمیز گرامى دارد و دل پر اندوهش را آرامش بخشد تا زمانى كه در این كار باشد همواره در زیر سایه رحمت واسعه پروردگار خواهد بود.

حسن بن على بن فضّال گوید: شنیدم از علىّ بن موسى الرّضا علیهما السّلام كه می فرمود: كسانى كه در راه خدا دوستى می كنند و براى خدا با یک دیگر مهر می ورزند، در روز قیامت بر منبرهائى از نور خواهند بود كه فروغ رویشان و نور پیكر و منابرشان همه عرصه محشر را فرا گیرد و همه را روشن نماید تا اینكه شناخته شوند كه اینان دوستداران یك دیگر در راه خدا هستند. (ثواب الأعمال / ترجمه غفارى/ 331 )درجه احترام هر کس با دیگری متفاوت است، اکرام و احترام به مردم بسته به میزان اعمال محموده آنان متفاوت است.

امام على «علیه السلام» فرمودند: آدمى با گفتارش سنجیده و با كردارش قیمت گذارده مى‏شود، پس چیزى بگو كه وزن آن بیشتر، و كارى كن كه قیمت آن افزونتر باشد.( الحیاة / ترجمه احمد آرام/ ج‏1/ 527 )

سزاوار است که  انسان به بعضی از اصناف مردم بیشتر از سایرین اکرام کند، از آن جمله اهل علم و فضل و صاحبات تقوی است. علاوه بر آن احترام به پیران و ریش سفیدان نیز در اسلام مورد تأکید قرار گرفته است. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: هر كه مقام پیرمردى را به جهت گذشت سن او بداند و او را احترام كند، خداوند خاطر او را از هراس روز قیامت آسوده سازد. (مشكاة الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى/ ص / 341)

ابن بابویه رحمة الله در خصال، از حضرت امام زین العابدین علیه السلام روایت كرده كه وقتى كه طالب علمى به خدمت آن حضرت مى‏آمد، مى ‏فرمود: «مرحباً بوصیة رسول اللَّه صلى الله علیه و آله!». بعد از آن مى‏ فرمود كه: وقتى كه طالب علم از منزل خود بیرون مى ‏آید، پا بر هیچ تَر و خشكى از زمین نمى‏ گذارد، مگر آن كه از براى او تسبیح مى‏ گوید تا زمین‏هاى هفتمین. (منهج الیقین (شرح نامه امام صادق علیه السلام به شیعیان)/386 )

حضرت علی (علیه السلام) درود خدا بر او، در باره احترام به استاد فرمود: با آن كس كه تو را سخن آموخت به درشتى سخن مگو، و با كسى كه راه نیكو سخن گفتن، به تو آموخت لاف بلاغت مزن (نهج البلاغة / ترجمه دشتى/ 729 )

منابع:

 1. معراج السعادة/ نراقی

2.  قصه های تربیتی / لطیف راشدی

3. دیوان امیر المومنین (علیه السلام)/ میبدی

4. نهج البلاغه / ترجمه دشتی

5.منهج الیقین (شرح نامه امام صادق علیه السلام به شیعیان)

6.مشكاة الأنوار / ترجمه هوشمند و محمدى

7. الحیاة / ترجمه احمد آرام/ ج‏1

8.ثواب الأعمال / ترجمه غفارى

9.الخصال / ترجمه فهرى/ج‏1

/ف104