يازده حديث ناب از امام حسن عسكري (ع)
امام حسن عسكري (ع) بيشتر عمرشان را در حبس خانگي و يا زندان هاي سامرا گذراندند، اما اين حصرها مانع روشنگري هاي امام نبود وشيعيان را ازسخنان گوهربار خويش بهره مند كرده اند.
وارث: حضرت امام حسن عسكري (ع) يازدهمين امام شيعيان در سال 232 هجري قمري، در شهر مدينه به دنيا آمدند و در 23 سالگي دوران امامتشان بر مسلمانان شروع شد و 6 سال به طول انجاميد. در اين 6 سال قدرت در حكومت عباسي چند مرتبه جابجا شد و امام عسكري (ع) با وجودي كه تحت مراقبت هاي شديد و حبس خانگي حكومت عباسي بودند ولي شيعيان را از سخنان گوهر بار خويش بهره مند كرده اند. در زير يازده حديث ناب از امام حسن عسكري (ع) را مي خوانيد:
1-اَلتَّواضُعُ نِعمَةٌ لايُحسَدُ عَلَيها؛
تواضع نعمتي است كه به آن حسودي نكنند.
2-مِنَ الفَواقِرِ الَّتي تَقصِمُ الظَّهرَ جارٌ إن رَأى حَسَنَةً أطفَأَها وإن رَأى سَيِّئَةً أفشاها؛
ار جمله بلاهاي كمر شكن همسايه اين است كه چون خوبي ببيند پنهانش كند و اگر بدي ببيند آن را آشكار كند.
3-اَلغَضَبُ مِفتاحُ كُلِّ شَرٍّ؛
خشم كليد هر بديست.
4-مِنَ الجَهلِ الضِّحكُ مِن غَيرِ عَجَبٍ؛
خنده نابجا از جهل است.
5-أقَلُّ النّاسِ راحَةً الحَقودُ؛
كينه توز، از كم آسايش ترين مردم است.
6-قَلبُ الأحمَقِ في فَمِهِ وفَمُ الحَكيمِ في قَلبِهِ؛
دل احمق در دهانش و دهان حكيم در دلش است.
7-ما تَرَكَ الحَقَّ عَزيزٌ إلاّ ذَلَّ ولا أخَذَ بِهِ ذَليلٌ إلاّ عَزَّ؛
هيچ عزتمندي حق را ترك نكند مگر آنكه ذليل شود و هيچ ذليلي به حق نگرايد جز آنكه عزيز شود.
8-لَيسَتِ العِبادَةُ كَثرَةَ الصّيامِ وَالصَّلوةِ وإنَّمَا العِبادَةُ كَثرَةُ التَّفَكُّرِ في أمرِ اللّه؛
عبادت به كثرت نماز و روزه نيست، همانا عبادت در كثرت انديشه در كار خداست.
9-ما أقبَحَ بِالمُؤمِنِ أن تَكونَ لَهُ رَغبَةٌ تُذِلُّهُ؛
براي مومن بسيار زشت است؛ به چيزي دل ببندد كه خوارش كند.
10-إتَّقُوا اللّه َ وكُونوا زَينا ولاتَكونُوا شَينا؛
تفواي خدا پيشه كنيد، و موجب آراستگي باشيد نه مايه زشتي.
11-لا تُمارِ فَيَذْهَبَ بَهاؤُكَ وَ لا تُمازِحْ فَيُجْتَرَأَ عَلَيْكَ
جدال مكن كه ارزشت مي رود و شوخي نكن كه بر تو دلير مي شوند
منبع : تحف العقول به نقل از پايگاه اطلاع رساني حديث شيعه
1-اَلتَّواضُعُ نِعمَةٌ لايُحسَدُ عَلَيها؛
تواضع نعمتي است كه به آن حسودي نكنند.
2-مِنَ الفَواقِرِ الَّتي تَقصِمُ الظَّهرَ جارٌ إن رَأى حَسَنَةً أطفَأَها وإن رَأى سَيِّئَةً أفشاها؛
ار جمله بلاهاي كمر شكن همسايه اين است كه چون خوبي ببيند پنهانش كند و اگر بدي ببيند آن را آشكار كند.
3-اَلغَضَبُ مِفتاحُ كُلِّ شَرٍّ؛
خشم كليد هر بديست.
4-مِنَ الجَهلِ الضِّحكُ مِن غَيرِ عَجَبٍ؛
خنده نابجا از جهل است.
5-أقَلُّ النّاسِ راحَةً الحَقودُ؛
كينه توز، از كم آسايش ترين مردم است.
6-قَلبُ الأحمَقِ في فَمِهِ وفَمُ الحَكيمِ في قَلبِهِ؛
دل احمق در دهانش و دهان حكيم در دلش است.
7-ما تَرَكَ الحَقَّ عَزيزٌ إلاّ ذَلَّ ولا أخَذَ بِهِ ذَليلٌ إلاّ عَزَّ؛
هيچ عزتمندي حق را ترك نكند مگر آنكه ذليل شود و هيچ ذليلي به حق نگرايد جز آنكه عزيز شود.
8-لَيسَتِ العِبادَةُ كَثرَةَ الصّيامِ وَالصَّلوةِ وإنَّمَا العِبادَةُ كَثرَةُ التَّفَكُّرِ في أمرِ اللّه؛
عبادت به كثرت نماز و روزه نيست، همانا عبادت در كثرت انديشه در كار خداست.
9-ما أقبَحَ بِالمُؤمِنِ أن تَكونَ لَهُ رَغبَةٌ تُذِلُّهُ؛
براي مومن بسيار زشت است؛ به چيزي دل ببندد كه خوارش كند.
10-إتَّقُوا اللّه َ وكُونوا زَينا ولاتَكونُوا شَينا؛
تفواي خدا پيشه كنيد، و موجب آراستگي باشيد نه مايه زشتي.
11-لا تُمارِ فَيَذْهَبَ بَهاؤُكَ وَ لا تُمازِحْ فَيُجْتَرَأَ عَلَيْكَ
جدال مكن كه ارزشت مي رود و شوخي نكن كه بر تو دلير مي شوند
منبع : تحف العقول به نقل از پايگاه اطلاع رساني حديث شيعه