سخن امام صادق(ع) درباره راه جبران آنچه از دست رفته است
امام صادق علیه‌السلام فرموده اند عقل، راهنماى انسان، بينا كننده و كليد كارهاى اوست، هر گاه عقل با نور يارى شود، دانا، حافظ، تيزهوش و فهيم مىشود.
وارث: امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
ستون انسانيت، عقل است و از عقل، زيركى، فهم، حفظ و دانش بر مىخيزد.
با عقل، انسان به كمال مىرسد.
عقل، راهنماى انسان، بينا كننده و كليد كارهاى اوست.
هر گاه عقل با نور يارى شود، دانا، حافظ، تيزهوش و فهيم مىشود.
و بدين وسيله (پاسخ) چگونه، چرا و كجا را مىفهمد و خيرخواه و دغلكار را مىشناسد.
و هرگاه اين را دانست، مسير حركت خويش و بيگانه را مىشناسد و در توحيد و طاعت خداوند اخلاص مىورزد.
و چون چنين كرد، آنچه از دست رفته جبران مىكند و بر آنچه در آينده مىآيد چنان وارد مىشود كه مى‌داند در كجاى آن است و براى چه منظورى در آنجاست. از كجا آمده و به كجا مىرود.
و اين همه از پرتو تأييد عقل است.
متن حدیث:
دِعامَةُ الاِْنْسانِ الْعَقْلُ وَ الْعَقْلُ مِنْهُ الْفِطْنَةُ وَ الْفَهْمُ وَ الْحِفْظُ وَ الْعِلْمُ وَ بِالْعَقْلِ يَكْمُلُ وَ هُوَ دَليلُهُ وَ مُبْصِرُهُ وَ مِفْتاحُ اَمْرِهِ فَاِذا كانَ تَاْييدُ عَقْلِهِ مِنَ النّورِ كانَ عالِما حافِظا ذاكِرا فَطِنا فَهِما فَعَلِمَ بِذلِكَ كَيْفَ وَ لِمَ وَ حَيْثُ وَ عَرَفَ مَنْ نَصَحَهُ وَ مَنْ غَشَّهُ فَاِذا عَرَفَ ذلِكَ عَرَفَ مَجْراهُ وَ مَوصولَهُ وَ مَفْصولَهُ وَ اَخْلَصَُّهُ مِنْ تَاْييدِ العَقْلِ؛
ستون انسانيت، عقل است و از عقل، زيركى، فهم، حفظ و دانش بر مىخيزد.
با عقل، انسان به كمال مىرسد.
عقل، راهنماى انسان، بينا كننده و كليد كارهاى اوست.
هر گاه عقل با نور يارى شود، دانا، حافظ، تيزهوش و فهيم مىشود.
و بدين وسيله (پاسخ) چگونه، چرا و كجا را مىفهمد و خيرخواه و دغلكار را مىشناسد.
و هرگاه اين را دانست، مسير حركت خويش و بيگانه را مىشناسد و در توحيد و طاعت خداوند اخلاص مىورزد.
و چون چنين كرد، آنچه از دست رفته جبران مىكند و بر آنچه در آينده مىآيد چنان وارد مىشود كه مى‌داند در كجاى آن است و براى چه منظورى در آنجاست. از كجا آمده و به كجا مىرود.
و اين همه از پرتو تأييد عقل است.
متن حدیث:
دِعامَةُ الاِْنْسانِ الْعَقْلُ وَ الْعَقْلُ مِنْهُ الْفِطْنَةُ وَ الْفَهْمُ وَ الْحِفْظُ وَ الْعِلْمُ وَ بِالْعَقْلِ يَكْمُلُ وَ هُوَ دَليلُهُ وَ مُبْصِرُهُ وَ مِفْتاحُ اَمْرِهِ فَاِذا كانَ تَاْييدُ عَقْلِهِ مِنَ النّورِ كانَ عالِما حافِظا ذاكِرا فَطِنا فَهِما فَعَلِمَ بِذلِكَ كَيْفَ وَ لِمَ وَ حَيْثُ وَ عَرَفَ مَنْ نَصَحَهُ وَ مَنْ غَشَّهُ فَاِذا عَرَفَ ذلِكَ عَرَفَ مَجْراهُ وَ مَوصولَهُ وَ مَفْصولَهُ وَ اَخْلَصَُّهُ مِنْ تَاْييدِ العَقْلِ؛
«اصول كافى، جلد 1، صفحه 25»