آثار و برکات کنترل گفتار

 وارث:آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه خرم‌آباد در سلسله مباحثی تحت عنوان «درس‌هایی از نهج‌البلاغه» عنوان داشته است: امام علی(ع) در بخشی از وصیت خود به فرزندش امام حسن‌مجتبی(ع) این‌گونه فرموده است: وَ دَعِ القَولَ فِیمَا لَا تَعرِفُ وَ الخِطَابَ فِیمَا لَا تُکَلَّفُ؛ در آن‌چه نمی‌دانی، سخن را واگذار و در آن‌چه به تو مربوط نیست، گفت‌وگو نکن».

در نطام تعلیم و تربیت علوی، کلماتی چون «سکوت» و«نمی‌دانم» جایگاه ویژه‌ای دارد.وقار، متانت و شخصیت انسان‌ها اقتضا می‌کند در جایی‎که چیزی را نمی‌داند سکوت کند و اگر پرسیدند واژه «نمی‌دانم» را آشکار به زبان آورد.کسی‌که ندانسته زبان به سخن می‌گشاید، گرفتار دروغ می‌شود و جهل خود را نمایان می‌سازد کمااینکه سرمایه سخن گنج بی‌بدیلی است که نباید بیهوده صرف شود«کم گوی و گزیده گوی چون دُر/ تا زاندک تو جهان شود پُر».

این توصیه امام علی(ع) در حقیقت راز بزرگی است برای کسی‌که می‌خواهد در این دنیا به سلامت زندگی کند. اگر ما در آن‌چه که نمی‎دانیم دخالت نکنیم و سخنی که وظیفه نداریم بر زبان جاری نکنیم زندگی پاک و سالم خواهیم داشت کمااینکه زبان چیز عجیبی است که باید آن‌را کنترل کرد، مولوی می‌گوید: «ای زبان، هم آتش و هم خرمنی/چند این آتش در این خرمن زنی/در نهان، جان از تو افغان می‌کند/گرچه هرچه گویی‌اش آن می‌کند».

یقیناً کنترل گفتار کار دشواری است ولی آثار و برکات فراوان دارد ازجمله؛ عامل باز شدن درهای حکمت و معرفت به‌سوی انسان، زبان وسیله هدایت و رشد و تعالی انسان، مصونیت از انواع گناهان همانند؛ تهمت، دروغ، غیبت، سخن‌چینی، نشر اکاذیب، خودستائی، چاپلوسی، بیهوده و ناسزاگویی، تمسخر، آزاررسانی، گواهی به باطل، بدزبانی و زبان‌آزاری، محفوظ ماندن از خطاها و لغزش‌ها، راحتی و آسایش در دنیا و آخرت و خوشنودی خدا.

آیت‌الله حسن‌زاده آملی می‌فرمود: «دهان باب‌الله است، صادرات و وارداتش را کنترل کنید، دهان گوش جان است سعی کنید چانه‌تان را عقل بچرخاند».

بزرگی فرمود: کنترل و نگهداری زبان از هرگونه انحراف و باطل‌گوئی و عادت دادن زبان به درست‌گویی و کم‌گویی راه نجات است.