چرا آنجایی که به سود شخصیتان نیست دین را قبول نمی کنید؟!

می گویند ایمان آوردیم به خدا و پیامبر و فرمان بردیم. پس از این ادعا گروهی از آنان روی برمی‌گردانند" - صحبت از کفار و مرتدین نیست صحبت از همین مومنین معمولی داخل جامعه هاست- در باره اینها می فرماید: "اینان مومن نیستند. چون فراخوانده می‌شوند به سوی خدا و رسولش تا پیامبر حکم و قضاوت کند میان آنان  ناگهان می‌بینی که گروهی از آنان روی گردانند". آن کسانی که تن به فرمان پیغمبر در غیر موارد قضاوت هم نمی دهند مشمول آیه اند.
"اگر حق به جانب آنها باشد، اطاعت کنندگان با اذعان بیایند به سوی پیامبر". آنجایی که بناست حکم به نفع آنها باشد، در مقابل دین تسلیمند؛ آنجایی که احتمالا حکم به زیان آنهاست، دین را قبول ندارند.
چرا آنجایی که به سود شخصیتان نیست دین را قبول نمی کنید؟
یکی از سه چیز است:
" اَ فی قلوبهم مرض" آیا در دل آنها بیماری است؟! بیماری نفاق؟ بیماری هوا و هوس؟ بیماری جهل و غرور؟
"اَمِ ارتابوا" یا در دین شک کردند؟!
"اَم یخافون أن یحیف الله علیهم و رسوله" یا شاید می‌ترسند خدا و پیامبر به آنان ظلم کنند؟!
آن کسی که چنین ترسی داشته باشد، بترسد که خدا یا پیامبر ظلم کند به او، این آدم پیداست که خدا و پیامبر را اصلا نمی‌شناسد و قبول ندارد.

- آیات 47 تا 50 مربوط به سوره نور