شعر شهادت حضرت فاطمه زهرا علیها سلام؛ جانسوز و جانگداز
شعر شهادت حضرت فاطمه نشان از غربت یاس کبود در شهر خود و میان یاران و دوستان پدر دارد. با شهادت حضرت فاطمه (س) شهر مدینه بار دیگر پس از رحلت پیامبر (ص) در غم و اندوه فرو رفت.وارث: بوی خوش می‌آید اینجا، عود و عنبر سوخته؟
یا که بیت اللَّه را کاشانه و در سوخته؟
از چه خون می‌گرید این دیوار و در؟ یا رب مگر
گلشن آل خلیل اینجا در آذر سوخته؟
خانه وحی از مَلک یک‌باره شد در ازدحام
اندرین غوغا مگر جبریل را پر سوخته؟
خانه زهراست اینجا، قتلگاه محسن است
آشیان قهرمان بدر و خیبر سوخته
سینه زهرا شکسته، چهره‌اش نیلی شده
مرتضی، خونین جگر قلب پیمبر، سوخته!
بر حریم عقل کل، دیوانه‌ای زد آتشی
کز غمش هر عاقلی را جان و پیکر سوخته
خیمه‌گاه کربلا را آتش از اینجا زدند
شد ز داغ محسن آخر کام اصغر، سوخته
گر نمی‌کرد اشک چشمانت «حسان» امداد من
می‌شد از آه من این اوراق دفتر، سوخته
مجید لشكری
افزودن دیدگاه جدید