شکر نعمت

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

در فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی آمده: «فما ندری ما نشکر أجمیل ما تنشر أم قبیح ما تستر»

مسئله شکر خیلی مهم است؛ یکی از تعریفاتی که خداوند برای حضرت نوح علیه‌السلام می‌کند، این است که «إنه عبداً شکوراً».

شما خیلی شکور باشید. لااقل به زبان شکر کنید و در قلب بگویید خدایا این نعمت از آن توست. امام زین‌العابدین علیه‌السلام می‌فرمایند: «فما ندری ما نشکر» نمی‌دانم شکر چه چیز را انجام دهم. «أجمیل ما تنشر» آیا شکر آن نیکی‌هایی را انجام دهم که به نام من در میان مردم منتشر کردی که خودم صلاحیت آن‌را نداشته‌ام. و شبیه این کلام، در دعای کمیل آمده که «و کم من جمیل لست اهلاً له نشرته»؛ یا شکر «أم قبیح ما تستر»؛ بدی‌هایی را که از من تو می‌دانی همه را پوشاندی انجام دهم.

خدایا! خیلی نیکی درباره من صورت دادی، چون گناه آدم را منفور می‌کند و اگر رفیق یا برادرم و هر کس دیگر متوجه گناهانم بشوند، مرا ترک می‌کنند.

خودت درون خودت را مطالعه کن. کتاب نفس خودت را ورق بزن؛ آن‌گاه به خداوند عرضه بدار: «الهی قد احسنت إلیّ اذ لم تظهرها لأحد من عبادک الصالحین». این‌را متوجه باشید که خداوند امروز ارفاق می‌کند، مستور می‌کند، می‌بخشد تا ما آرام‌آرام خوب بشویم، اما آن‌جا دیگر این حرف‌ها نیست.

یکی از نعمت‌هایی که خداوند عطا فرموده و ما باید شکرگزار آن باشیم، قرآن کریم است. این کتاب آسمانی، به همان صورت که در لوح محفوظ نوشته شده، بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نازل شده و الحمدلله به همان شکل به ما رسیده؛ یعنی باید شاکر باشیم که هیچ تحریفی در آن راه پیدا نکرده و هرگز نخواهد کرد.

طلبه از ابتدای ورودش به مدرسه باید با دو کتاب انس داشته باشد؛ یکی توضیح‌المسایل و دیگر کتاب الهی. از رسول مکرم اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم سؤال شد که «ایّ الناس افضل یا رسول‌الله؟» یعنی افضل مردم چه کسی است؟ حضرت در جواب فرمود: «الحال المرتحل» یعنی کسی که مرتباً وارد کار خیری می‌شود و از آن خارج می‌شود. یکی از معانی آن همین است که کسی مرتب سالی چند بار وارد قرآن بشود و آن‌را ختم بنماید. امام سجاد علیه‌السلام درباره قرآن این جمله را می‌فرمایند که «لو مات من بین‌المشرق والمغرب لما استوحشت بعد ان یکون القرآن معی»؛ یعنی وقتی من قرآن را داشته باشم و با آن مأنوس باشم، دیگر از تنهایی وحشت ندارم. این کتاب را به من بدهند حالا مردم می‌خواهند باشند یا نباشند.

امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: «لقد تجلّی الله لخلقه فی کلامه»؛ خدا در چند جا تجلی دارد؛ یکی تجلی در عالم وجود که کتاب تکوین عالم است. یکی از مهم‌ترین وجه تنبه انسان همین است که در جهان تصور کنید در عالم وجود فکر کنید. تجلی‌گاه دیگر خداوند قرآن است. خداوند در این کتاب تجلی کرده «لقد تجلّی‌الله لخلقه فی کلامه ولکنّهم لایبصرون». دنیا از عظمت قرآن غافل است، اما طلبه‌ها که در اطراف این کتاب تحقیق و مطالعه می‌کنید، آن‌را خوب بخوانید و خوب بفهمید.

پروردگارا! دل‌های ما را

به نور علم و ایمان روشن بفرما!

/م.ی216