حجت الاسلام معرفت: هر ریایی از هر نوعش شرک است

ذکرالحسین(ع)

ما در زمانی قرار گرفته ایم که عنوان ذکر الحسین علیه السلام را گرفته است. ذکر الحسین به سه بخش تقسیم می شود: ذکر قولی، ذکر فعلی، ذکر قلبی. در ارتباط با ذکر قولی و فعلی با یک آفتی رو به رو هستیم که ناچار هستیم برای یکدیگر عنوان کنیم و آن هم موضوع ریا است که امکان دارد انسان در اثر بی توجهی به این آفت مبتلا شود.

ریا

وجود مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: «كل ریاء شرك»¹هر ریایی از هر نوعش شرک است. هر شرکی هم نتیجه اش ورود به آتش جهنم است. برای این که این آفت را بشناسیم و عمل مقابل آن را هم از متن روایت و قرآن به دست آوریم عنوان اخلاص را مطرح می کنیم.

ما فردای قیامت با یک مشکل فقر رو به رو خواهیم شد که قابل جبران نیست حتی از کسانی که با ما انس و دوستی دارند. علت این که فقر آخرت، نمی تواند قابل زدایش باشد برای این است که این فرد بر سر سستی ها مغضوب حق تعالی شده است. چون مغضوب شدن برای خدای حق تعالی عنوانی است که اگر من مبتلا بشوم دیگر امکان بهره گیری از شفاعت شافعین را نخواهم داشت. چون قرآن می فرماید: شفاعت برای کسی است که دین مرضی داشته باشد. «الا لمن الرتضی» خدا از کسی راضی بشود.

فقر عالم آخرت، قابل جبران نیست. مثل عالم دنیا نیست که بگوییم یک نفر فقیر را با پرداخت این مبلغ از این وضعیت تبدیل حال برایش پیش بیاوریم. در عالم آخرت شفاعت را اصل می دانیم و اساس دایره شفاعت از خود خدا گرفته می شود تا مومنین معمولی. مگر کسی که دینش مورد رضایت قرار بگیرد. افرادی که وارد عالم آخرت می شوند اگر با دین مورد رضایت خدا وارد شوند قطعا مورد شفاعت قرار می گیرند.

شرک، ظلم عظیم است. خداوند با این تراز مِلکی و مُلکی، چیزی را شریک او قرار داده ایم. کسی که هیچی نیست. موقع نماز رئیس وارد می شود و «وللضالین» را می کشیم.

رسیدن به هیچ بودن

یک عرب بیابان گرد به یک مناسبتی بر یکی از خلفای بنی امیه وارد شد و او از این عرب خوشش آمد. آن خلیفه به او گفت: تو از من چیزی بخواه تا به تو بدهم. مرد عرب گفت: من چیزی نمی خواهم. آن خلیفه به او گفت: این طور نمی شود، اگر دست خالی از اینجا بروی به من توهین کرده ای. باید یک چیزی از من بخواهی. اگر به مرحله ای برسیم که بگوییم چیزی نیاز نداریم درست است.

آن مرد عرب گفت: حال که اصرار می کنی به پشه ها بگو هنگام خواب، دور من نیایند. آن خلیفه گفت: من در کاخ با این عظمت نمی توانم از پشه ها راحت باشم آن وقت تو در آن دخمه ات می خواهی از دست آن ها خلاص شوی؟ گفت: نیاز من این است. خلیفه گفت: چیزی بخواه تا به تو بدهم. عرب گفت: لطف کنید نامه ای بدهید که هنگام مرگ آن دو نفر که می آیند به آن ها بگویم فامیل ارباب هستم. سرش را پایین انداخت و گفت: من بدبخت تر از همه هستم. آن عرب گفت: فدای آن کسی شوم که به پشه بگوید کنار برو کنار می رود و در آن لحظه هم به آن دو ملک بگوید کنار بروید می روند. گفت: چه کسی را می گویی؟ گفت: علی بن ابیطالب علیه السلام را می گویم. علی شانش این است که به هر چیزی بگوید کنار برو اطاعت می کند.

 اگر به مقام هیچ بودن رسیدید به عالی ترین مقام رسیده اید.

وجود مبارک امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر در حدقه چشمی به اندازه بال مگس اشک در مصیبت ما اهل بیت جمع شود خدا همه گناهان آن شخص را می بخشد و او را به بهشت وارد می کند.

/1102101304

پی نوشت:

1.     

بحارالانوار، ج 72، ص 281